ESER

33.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Telefonumu çıkarıp uzun süre bakmıştım. Ne kadar öyle kaldım bilmiyorum ama kafamdaki sorulara cevap arıyordum. Son ve tek yolum bu kalmıştı ama bence en anlamlı yol buydu. Telefonumu açıp aramalara girdim. 155 yazıp kulağıma götürdüm. İlk çalışta açılan telefona konuşmuştum.

Ben:imdat yardım edin lütfen.

155:sakin olun hanım efendi ne oldu?

Ben:kaçırıldım. Nerdeyim bilmiyorum. Ormanlık bir yer burası.

155:tamam. Siz sakin olun biz numaranızın sinyalinden ulaşmaya çalışacağız.

Ben:ta.tamam. ne olur acele edin.

Telefonu kapatıp yerine koyduktan sonra odada turluyordum. Bildiğim dualardan üç beş kere okuyup allaha yalvarıyordum. Yardım et allahım. Bu kadar acı yeter ama.

Bir süre sonra etrafta polis sirenleri duyuluyordu. İçime umut doğduğunda kapıdan giren o karanlık yaratık soldurmuştu. Ters ters bakıp koluma yapışmıştı. İki parmağıyla sıktığı halde canım feci yanıyordu. Sabah açılan  yararalarımda acıyordu.

Gerçekten yetmezmiydi artık çektiğim acılar. Bana yakışmazmıydı biraz tebessüm. Yakışmazmı huzurla bakan gözler. Yakışmazmı?

Efe:sen mi çağırdın lan bu itleri

Ne diyecektim. Kabüllenip dikleşsem mi? Hayır. Ya polisler vazgeçip gitseler. Yine onun elinde kalırdım. En iyisi inkar etmekti.

Ben:ha.hayır. ben nasıl çağırı..

Kolumdağı elini çekip ağzıma bastırmıştı. Ne yapıyordu?

Efe:sana yazıf yönlerini at demiştim. Bir daha kekelediğini duymicam. Yoksa o ağzın bir daha açılamaz!

Sözünü diyip cevap beklemeden sürüklemeye başlamıştı beni. Dışarı çıktığımızda evi saran polisler içime umut doğdurmuştu. Etrafa çöken karanlık gibi korumalar o umudu tekrar söndürüyordu. Efe polislerin önünde soğuk bir şekilde  durmuş kolumu da sıkı sıkı tutuyordu.

Polis:efe kara! Bulduk ha seni.

Efe: o kadar da sevinme derim kaptan.

Polis: nedenmiş o?

Efe:çünkü ben burdan gidicem ve senle ekibin sessiz sessiz gidişimi izleyeceksin.

Polis:kaçışına göz yumacam ha yani. Bide 5 yıl peşindeyken?

Efe:1.ben kaçmam. Kaçsam sana anlatmadan giderim. Söylüyorum gideceğimi. 2. Sen daha çok beşli yıllar sayarsın. Şimdi aklını başına topla. Burda ölmek mi istersin yoksa susup gitmek mi. Etrafına bi bakta kararını ver derim.

Halka yaratan polislerin etrafını korumalar halka yaratmıştı ve polislerden çoklardı. Kendine güvenen polisin yüzü solmuş yol vermişti ona. Olamaz.

Kendine güvenir bir bakış atıp alaycı bir gülüş atmıştı. Kolumu daha da sıkarak sürüklemeye başlamıştı beni. Arabalar hazır onu beklerken beni kendi arabasına itip kendide bindi. Ön koltuğa oturtmuştu beni. Kendide arabaya bindiğinde sertçe konuşmuştu.