ESER

81.BÖLÜM

🖤🔥🖤

-EDA-

Elife baktığımda hayalet görmüş gibi duruyordu.

Elif:abla asyayı gördüm. Yanına gidecektim şu götler izin vermedi.

Korumaları göstermişti. Nasıl. Asya mı. Nasıl.

Ben:tamam ablam. Tamam. Sakin ol sen. Ben halledicem sen sınıfına yürü.

......

Tüm gün asyayı düşünmüştüm. Hala bırakammış mı peşimizi.

Ama bu belaya bulaşmasını istemiyordum. Halledecektim. Okul bitmişti ama hoca ek ders yaptıracakmış.

Ama ben kalmak istememiştim. İçimde tuhaf bir his vardı.

Elifin sınıfına girip tuvalete girmek için onu da yanıma almıştım.

Kaçacaktık. Kotumalar salamzlardı.
Bu yüzden kaçacaktık.

Gizli yollarla kaçmayı başarmıştık. 
Ana yolda koşuyorduk. Tamamen kaçmayacaktık.

Artık kaçma serüvenini bitirmiştim.
Sadece okuldan kaçıyordum.

Eve ve ya denize gidecektim.
Önümüzde duran arabayla irkilmiştim.

Serdar...

Elife baktığımda o da çok korkmuştu. İşini biliyordu.

Onu ablası yetiştirmişti. Ne olursa olsun kimseyi düşünmeden kaçıp emreye sığınacaktı.

Emeye güveniyordum. Bana bir şey olsa bile elife gözü gibi bakardı.

Elifin elini yavaşca bıraktıöımda gözüme bakmıştı. Bir damal yaş akmıştı o boncuk gözlerinden.

Serdar arabadan indiğimde geri adımlamıştım. Yanında adamları da vardı ama azdı.

Ben:sakın yaklaşma serdar akpınar.

Serdar:tamam ama söz ver

Ben:neye

Serdar:efeye sığınmayacaksın.
Bak bırakıyorum sizi. Kaçın kurtulun.

Şaşırmıştım. ama somra hak vermiştim.
Sorunu benle bizle değildi ki. Hemen kabül etmiştim.

Ben:analştık.

Seedar: sarıla bilirmiyiz o zaman

Ben:neden.

Serdar:yani seni bırakıyorum teşükkür et bari. Abi diye

Başımla onaylamıştım. Bana kısa bir süre sarıldıktan sonra elife de el sallamıştı.

Arabasına binip okula doğru sürmeye başlıyordu.

Kaçmak bir anlığına aklımdan geçmişti.
Ama sadece bir anlığına.