🖤🔥🖤
Odamda ağlamaya başlamıştım. Aklıma o dediği şey gelince ağlamam daha da sertleşmişti.
Efe:bana ait işte artık bizimle uzatmayın.
Köpek! Bir de bana ait diyor ya. Senden nefret ediyorum. Kapımın açısmaya çalışmasına şaşırmamıştım. Kilitli olduğu için girememişti. Bir süre durup sonra konuşmuştu.
Efe:eda aç şu kapıyı. Ben kilitli kapı sevmem!
Suçlu benmişim gibi birde sinirli sesiyle konuşuyordu.
Ben:senden nefret ediyorum tamam mı!
Efe:ne bekliyordun. Ne dememi isterdin. Kumar karşılığı verildin bana yerini bil.
Ben:arkadaşım diye bilirdin. Sizin işiniz hep aşağlamak. Ben kimseye verilmedim hem. Beyniniz yok sizin hepiniz aynısınız.
Efe:arkadaşım ve sen?
Ben:tabi. Paşamın arkadaşlığına layik olurmuyum ben.
Efe:uzatma aç şu kapıyı kırarım yoksa.
Bağırarak konuşuyordu. Ne kadar korksanda gözüm döndüğü zaman kendimi kaybediyordum. Aşağıdaki misafirlere saygısızlık yapıyordu o ama benim umrumda değildi. Tem isteğum ondan kurtulmaktı. Gücümü toplayıp bende aynı tonda konuştum.
Eda: açmıyorum git burdan! Eğer burda kalıcağımı sanıyorsan çok yanılıyorsun. İlk fırsatta kaçmayanın
Derin nefes almıştım ve ağlamaya devam etmiştim. Kapının kırılmasıyla irkilmiştim. Üstüme salınan kızgın boğa gibi kolumdan tutularak duvarla onun arasında kalmıştım.
Efe:dene! Ayrıca bir daha bu kapı kilitlenmicek!
Kolumdan bırakmasıyla yere düşmüştüm. Odadan çıkmıştı. Bende yatağıma girip ağlamaya devam etmiştim.
Hayat çok kötü. Çok haksızlık yapıyo. Bazılarını aşırı mutlu bazılarını aşırı mutsuz yapıyordu. Sesimi biraz yükselterek isyan etmiştim.
Ben:Senden nefret ediyorum efe kara.
Bu kelimeyi ezberlemem lazımdı. Çünkü indan nefret ediyordum...
⏰⏰⏰⏰⏰
Gözlerimi açtığımda ezberimi verdim.
Senden nefret ediyorum efe kara!
Güzel bir güne meraba. Kıyafetlerimi değiştikten sonra aşağıya indim. Salonda durmuş gömleğinin kolunu düğmelemeye çalışan o pisliğe yaklaştım.
Ben:günaydın.
Bakışlarını bana dikmiş düşünmeye başlamıştı. Çok şaşırmıştı. Normaldi. 1 ayda ilk kez ona bunu diyordum. Bir şey diyecekken konuştum.
Ben:okuluma gitmek istiyorum. Kaçışım yok anladım. Evde hapis tutcak kadar görgüsüz değilsin değil mi?
Damarına basmaya çalışıyordum. Planımı değiştirmiştim. Artık damardan yola çıkıcaktım. Bakışlarını tuhatlaştırmaya başladığında konuştum.
Ben:tamam. Demek o kadar görgüsüzsün.
Ede:ne yapmaya çalıştığını anlaya biliyorum.
Ne? Nasıl. Ama.. ne yapacaktım şimdi?
Efe:tamam. Madem okumaya devam etmek istiyorsun. Okey.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESER
Teen Fiction"Senden...senden nefret ediyorum anladın mı" Diye haykırdım. Nefret ediyordum ondan ölesiye hemde Ama nerden bile bilirdiki hayatın süprizlerle dolu olduğunu. Dost dersin düşman çıkar düşman bellersin kalkar dost olur. Düşmem der düşer şaşman der şa...
