71.BÖLÜM

299 25 3
                                    

🖤🔥🖤

O kara gözlerle karşılaşmıştım ve bu daa kalbimin daha da hızlanmasına sebep olmuştu.

O kadar yakınımdaydı ki nerdeyse burun burunaydık.

Peki neden bu kadar yakınımdaydı. Nasıl gelmişti. Dipsiz kuyusunda kendimi kaybetmemek için gözlerimi kaçırmıştım.

Haraketleri dengemi bozuyordu. Bazen nefret ettiriyordu kendinden bazen de hayran bırakıyordu.

O kadar çaresizdim ki. Ne yapacağıma dair en ufak bir fikrim yoktu. Ne şuan ne de yaşayacaklarıma dair.

Tek yolum kaçmaktı. Bu adamla bir geleceğim olamazdı. İmkansızdı. Bir katil. Acımasız. Vicdansız. Cani. Ve daha ne kadar kötü yönleri vardı.

Ya iyi yanları. Çok çok düşündüm ama nafile.  Yavaş adımlarla tezgahla arasından çekilmiştim.

Yerdeki camlar tuzla buz olmuştu. Bir süre düşünmüştüm ve o üzerime kapanmasaydı şu an o camların vücudumu kanlar içinde bıraktığına yemin ede bilirdim.

Bir dakika. Şuan bana bir şey olmadıysa. Kolundan tutup sırtına bakmıştım.

Offf gömleği yırtılmış ve kanlar içindeydi. Acıyor olmalıydı.  Gömleğini çıkarmaya çalışmıştım.

Efe:önemli bişey değil ben hallederim.

Ben:olur mu öyle benim için yaralandın ben hallederim. Acıyor mu

Efe:ben kimse için canımı tehlikeye atmam benim elim çarptı hem. Ayrıca acımıyor alışkınım ben.

Ne kadar da gıcıktı allahım. Onu dinlemeyip gömleğine baktım.

Çıkarmak lazımdı.

Ama olmazdı ki. Mikrop kapardı. Hemen çalışma odasına çıkmıştım.

İlk yardım çantasını  ve odasından bir tişört alıp aşağıya inmiştim. Salondaki koltuğa oturmuş gömleğini çıkarmaya çalışıyordu.

Elimdeki çantayı masanın üzerine bırakıp gömleğini çıkarmasına yarfım etmiştim.

Gömleğinin sırtı cam ve kanlarla beraber sırtına yapışmıştı.

Yavaş haraketlerle çıkarmaya çalışıyordum ama canı yanıyordu.

İlk yardım çantasından batikon alıp gpmleğine dökmüştüm. Bir süre sonra yumuşalmış deriden gömleği sıyırıp çıkartmıştım.

Efe:tamam ben hallederim.

Ben:efe susar mısın.

Kaşlarını çatmış beni izlerken onu ciddiye almadan işime devam etmiştim.

Bir fırsat bulup kaçmak istiyordu elimin altından.

Ben:rahat dur.

Tamam canı yanıyordu anlıyorum ama kaçmakla canının acısı dinmezdi.

Sırtındaki kanlat temizlendiğinde başka yaralar da gözükmüştü.

Evet. Efenin sırtında eskilere dayanan izler vardı. Kesikler ve yanıklar gibi yaraların izleri.

Düçüncelerimi bırakıp işime devam etmeye çalıştım.

Yaraları temizleyip yara bandı yapıştırmıştım. İlk yardım çantasıyla beraber getirdiğim tişörtünü ona uzatmıştım.

Nasıl da akıl edip getirmişin tişörtü. Beyine bak beğ. Dikkatimi toplayıp ona baktım.

Sanırım acısı biraz dinmişti. Canım yanmaz diyordu ama can bu acır.

 ESERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin