ESER

89.BÖLÜM

🖤🔥🖤

-EDA-

Düşünmekten yorulmuştum. Yavaş adımlarla odama çıkmak için adımlamıştım.

Yavaş yavaş çıkarak odama varmıştım. Efe nerdeydi. Odasındaydı galiba.

Kapısının arası aralıydı. Yavaşca içeri süzülmüştüm.

Yüz üstü uyuyordu. Üzerinde tişört yoktu. Duş almıştı galiba.

Yavaş adımlarla yatağına yaklaşıp yanına oturmuştum.

Yaram acımıştı ama umursamamıştım. Elimi onun saçlarına geçirmiştim.

Yavaş yavaş oynamaya başlamıştım saçlarıyla. Hizir veriyordu onun saçlarıyla oynamak.

Ne saklıyorsun efe. Neden anlatmıyorsun.  Derin nefes almıştım.

Alnına yaklaşıp küçük bir öpücük kondurmuştum. Ayağa kalktığımda elimden tutulmasıyla üstüne düşmüştüm.

Gözleri gözlerimi bulduğunda yaramın acısını kenara bırakıp hızlanan kalp atışlarımı dinlemiştim.

Kenara kayıp beni de yanına çekmişti.

Ben:efe bırakır mısın odama gitcem ben.

Efe:odandasın zaten. Sadece bu ev değil bana ait olan her yer her şey sana da ait.

Bu adam ne zamandan odunluğunu bıraktı bilmiyorum ama bir daha da geri gelmesin.

Ben:tamam da ama ben nasıl burda....

Gözümü bitiremeden başımı göğsüne bastırmıştı. Sus mu demeye çalışıyordu.

Çok çabalamıştım ama kalkamamıştım. Yine konuşmaya meyillendiğimde yüzünü yüzüme getirmişti.

Burnunu burnuma sürttürdüğünde zaten hızlı olan kalp atışlarım daha da hızlanmıştı.

Derin aldığı nefesini dudaklarıma üfleyerek yarı açık olan gözleriyle fısıldamıştı.

Efe:konuşuraan bu sefer başka yöntemle sustururum.

Demişti dudaklarıma bakarak. Boğazım kurumuştu. Hemen başımı çekip göğsüne sığınmıştım

Mecburen uyuyacaktım. Gözlerimi kapatıp uykuya teslim olmuştum.

Gözlerimi açtığımda saçlarımla oynayan bir adet kara gözlü adam bulmuştum.

Uyandığımı anlayınca burnunu burnuma yaklaştırarak konuşmuştu.

Efe:günaydın

Dedikten sonra burnumu öpmüştü. Gülümseyip ben de cevap vermiştim.

Ben:günaydın.

Kimse konuşmuyor ya da kalkmıyordu. O bneim saçımla oynarken ben de öylece onu izliyordum.

Kalkmıyordum çünkü kalkmak istemiyordum. O da kalkmıyordu. Sadece saçlarımla oynuyordu.