ESER

94.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Gözlerimi açtığımda üzerime sanki kara basan çökmüştü.

Boğuluyordum. Nefes alamıyordum. Ayağa kalkıp derin derin nefesler almaya başlamıştım.

Yerde uyumuştum. Boş ev. Her yer harabe kalmıştı.

Yavaş yavaş ayağa kalkıp dışarı adımlamıştım. Sahile ilerleyecektim. Aklımı başıma toparlayıp karar verecektim.

Bir süre sonra sahil kenarındaki banklardan birine oturmuş düşünmeye başlamıştım.

Yurt dışına çıksam. Hayatımı baştan kursam. Gerçekler illaki ortaya çıkar.

O zaman da efe sürtsün burnunu. Hayır o kadar param yok.

Düzenimi burda kursam. Hayır bu sefer de gerçekler ortaya çıktığında efe yine bir şans ister.

Ben bir kere daha yıkılmak istemiyordum. Beni dinkemeden karar veren. O onca hakareti eden adama bir yek şans değil yüzüne bile bakamzdım

Tamam kabül aşığım. İlkim diye de çok zor unuturum. Hatta unutamaya da bilirim.

Ama bir şansı hak etmiyor o bencil cani kara gözlü adam....

Göz yaşlarım tekrar akmaya başladında biri göz yaşımı silmişti.

Hızla ayağa kalkmıştım.

Ben:siktir git bir. Çık hayatımdan piç kurusu. Uzak dur benden. Yeter. Hayatımı siktin daha ne istiyorsun

Eray:ben düşündüm de bu kadar acıyla yetinmesin. Daha fazla yakmak istiyorum onun canını. Senin de canını yaktı. Gel ebirleşelim

Kinli bir kahlaha atmıştım. Sonra kahkahamı bir nada kesip sert ve soğukça konuşmuştum.

Ben:düşmanımla mı birleşmemi tavsiye ediyorsun.

Eray:tamam kabül benim yüzümden oldu. Ama beni de anla. Benim ona çektirdiklerimin on katını o bana çektirmişti. Gel birleşip onun canını yakakım. Onun bizi yaktığı gibi

Ben:siktir git şurdan

Eray:kalmaya yerin bile yok.

Ben:sanane

Eray:bak. Güzel yolla anlaşmaya çalışıyorum.

Ben:ne bok yiyecek lan. Ne

Eray:mesela bu fıstıktan baba ola bilirim

Eline aldığı fotoğrafı gözmemle nutkum tutulmuştu. Elifti bu.

Eray:şuanlık hali

Gözlerim dolmaya başalmıştı

Ben:ona hiç bir şey yapamazsın.

Eray:girermisin iddasına

Göz yaşlarımı elimin tersiyle silmiştim.