ESER

103.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Mutluluk göz yaşlarımı bir şekilde durdurup efenin boynuna atılmıştım.

Bebeğim sapa sağlam karşımdaydı.

Ben:nasıl. ama.

Mutluluktan sözleri unutmuştum. Kendimi sakinleştitip kollarımı efeden çekmiştim.

Gezsek iyi olurdu. Madem bebeğim iyi.

Ben:gezelim mi

Yüzü gülemsediğimde telefonuna gelen mesajla gülümsemesi solmuştu.

Efe:bitanem. Acil işim çıkmış. Söz veriyorum telafi  edicem.

Diyip alnımdan öpmüştü. Arabasına binip gitmişti.

Ne işi vatdı ki. Benden bile önemli. Offf. Vardır bir işi işte önemli.

Eve geçip salona oturmuştum. Telefonumu çıkarıp kızları çağırmıştım.

Çok geçmeden gelmişlerdi. Evde canım sıkılıyordu. Gezmem lazımdı.

Ben:alış verişe çıkalım mı

Hepsi onayladığında arabama binip çıkmıştık. Deniz de benle gelmişti çenkü bir daha yarış yapmayı düşünmüyordum.

Tüm gün gezmiştik. Alış veriş yapıp yemek yemiştik.

Kızlar eve gitmeleri gerektiğini diyip gitmişlerdi. Elifii tutacaktım ki uğursuz aramıştı. Emre
İşte.

Süprizi varmış paşamın. Kızlar gittiğimde ben de arabama binmiştim.

Eve doğru ilerlediğimde aklıma acayip dondurma gelmişti.

Yolumun üstündeki sade ama büyük mağazanın önünde durmuştum. 

Saat on oluyordu. Efe aramamıştı. Ben de aramayacaktım.

Mağazaya girip yemek bölümüne geçmiştim. Menüden karışık dondurma seçip garsona söylemiştim.

Dondurmamı bitirdikten sonra mağazadan çıkmak için kalkmıştım ki babamı görmüştüm.

Yanındaki üç adamla masalardan birine oturup bir şeyler konuşmaya başlamışlardı.

Garson yanlarına gittiklerinde ellerindeki menüye bakarak bir şeyler demişlerdi.

Garson onların yanlarından ayrıldığında tekrar konuşmaya başlamışlardı.

Hiç bir şey duyamıyordum. Yanlarına gitsem ne olur du acaba.

Yok o zaman konuşmazlardı. Çünkü çoğu zaman bu durumla karşı karşıya geliyordum.

Onlara çaktırmadan yanlarına ilerlemiştim. Ayağım masalardan birine takıldığında babam bana bakmıştı.

İfadesizce adamlara döndüğünde şaşmıştım. Beni gördü ama görmezlikten geldi.

Adamın biri:evet ama bizim başka bir yolumuz da va...