🖤🔥🖤
Bir süre kendimi toparlamaya çalışmıştım. Onu kanlar içerisinde görmeye dayanamıyordum.
Adamlar doktorları çağırmış olmalıydı ki sesler gelmeye başlamıştı.
Ben o an kendimi kaybetmiştim galiba. Kandan korkmuyordum. Alışıktım. Ama kanlar içinde yatmak ona yakışmıyordu.
Doktorları gördüğümde kendimi toparlamaya çalışıp onu kucağıma alıp bodrumdaki küçük hastaneme götürmüştüm.
Onu yavaşca yatağa bırakıp geri çekilmiştim. Nasıl olmuştu bu diye düşünüyordum.
Ellerimi saçıma götürüm kafamı ovuşturmuştum. Sırtımı duvara yaslayıp yere çökmüştüm.
Adamlara elimle işaret yaptığımda hepsi çıkmışlardı. Emre ve furkan hariç.
Onlara baktığımda çıkmayacaklarını belli eden yüz ifadesiyle bana bakıyorlardı.
Ama sanki başka bir bakışta vardı. Anlamıştım ki çpktüğüm uerden ayağa kalktım.
Ben:saçmalamayın.
Diyip salona çıkmıştım. Arkamdan emre ve furkan da gelmişti.
Ben:emre kızı getir
Emre:ne nereye burayamı şimdimi ama nasıl ablası...
Ben:rmre kızı getir!!!
Emre başını aşağıya eyip çıkmıştı. O kız bir şeyler biliyor olmalıydı.
Tabi ki ablasını o haliyle göstermeyecektim. Bende de var vicdan ki ne zaman oldu bilmiyorum.
Oturduğum koltuktan kalkıp odama ilerlemiştim. Banyoya girip sıcak suyun beni rahatlatmasına izin vermiştim.
Duştan çıkıp rahat bir şeyler giyindikten sonra bodruma küçük hastaneme inmiştim.
Ben girdiğimde doktorlar çıkıyorlardı. Bir aramızda iki üç adım mesafe bırakıp durmuştu.
Doktor:efendim hanımefendi iyi kafasını sert bir yere çarpmış sadece. Gerekli olan şeyleri biz yaptık. Kafasına ağırlık veren işler yapmasın ve bağırmasın.
Yatağa taraf adımladığımda doktor da çıkmıştı. Sırtımı duvara yaslayıp kollarımı göğsümde birleştirmiştim.
Derin nefes alıp onu izlemeye başlamıştım. Kim yapmıştı. Kim benim olana göz dikmişti.
O kişiyi doğduğuna pişman edecektim. Salona doğru çıktığımda emre ve o kız karşımda duruyordu.
Kızın ağladığı belliydi ki bu da beklenirdi. Emre kokunu tutyordu. Sıkmamaya çalıştığı o kadar belliydi ki.
Emre can yakmaya alışık değildi. Ama mecbur kaldığı zamanlar yapıyordu.
Benim için hiç fark etmezdi. Alışıktım can yakmaya ve de haz alıyordum.
Bazıları hariç...
Emreye gözümle yukarıyı işaret etmiştim. Anlamış olcak ki yukarıya adımladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESER
Fiksi Remaja"Senden...senden nefret ediyorum anladın mı" Diye haykırdım. Nefret ediyordum ondan ölesiye hemde Ama nerden bile bilirdiki hayatın süprizlerle dolu olduğunu. Dost dersin düşman çıkar düşman bellersin kalkar dost olur. Düşmem der düşer şaşman der şa...
