ESER

110.BÖLÜM

🖤🔥🖤

-EDA-

Gurur artık umrumda değildi hem aşkta gurur olmazdı.

Çok yorulmuştum artık sevdiğimden uzak kalmaktan.

Aynı hataları yapmayacağına inanıyordum ve bizim aşkımız yeni bir şansı hak ediyordu.

Zorla yapmıştı ailesi. Onu da anlıyordum. Ama keşke bana anlatsaydı.

Kabül edermiydim bilmiyorum. Artık her şeye yeniden başlamak istiyordum.

Bebeğimiz de vardı artık. Onun için hayatımızı düzene sokmamız lazımdı.

Dudaklarımı boynuna bastırdığımda vücudu kasılmıştı.

Çok geçmeden bana dönüp kollarını belime sarmıştı.

Efe:güzelim?

Ben:bizim aşkımız yeni bir şansı hak ediyor efe.

Onsuz olmuyordu. Yıllarca yaşayan ölü gibiydim. Eksiktim.

Dudaklarını alnıma bastırıp kulağıma fısıldamıştı.

Efe:sana söz veriyorum. Seni bir daha üzmeyecem.

Gülümsediğimde bebeğimize bakmıştı.

Efe:bizim bebeğimiz. Aşkımızın kanıtı.

Ben:bizim bebeğimiz. Aşkımızın kanıtı

Diye tekrarlamıştım onu. Burnumdan öptükten sonra ayağa kalkmıştı.

Elimden tutup odadan çıkmıştık. Ece uyanmaması için.

Babalık bilgisi vardı adamın. Salona geçip koltuğa oturmuştuk.

Ben:sen harika baba olacaksın

Efe:sen harika annesin. Bana da biraz bilgi verirsen neden olmasın

Ben:sen zaten harikasın. Eminim babalığında öyle olacaktır.

Gülümsediğimde kollarını açmıştı bana. Hiç beklemeden huzuru bulduğum kollara girmiştim.

Efe:seni çok özledim

Ben:bende

Yüzünü yüzüme yaklaştırdığında burnunu burnuma sürttürmüştü.

Yıllar sonra o kokuyu duymam çok garipti. Tam bitti derken.

Yıllardır uzakken. Hayat ne tuhaftı. Nefretimin son durağıyken şuan aşkımın ötesi ve bebeğimin babası.

Çok garipsin hayat. Yıllarca acı çektirdin bana hatta sevdiğum adam tarafından bile acı çektim.

Artık üzülmek istemiyordum. Üzülsem bile onu yanımda istiyordum.

Dudaklarımı dudaklarına bastırmıştım o an. Özlem tutku arzu ve bir çok istek hisleri sarmıştı anında etrafımızı.