ESER

41.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Elimi çekemiyordum. O da çekmemi istemiyor gibiydi. Bir süre izlemiştim o ela gözlerini.

Kendime geldiğimde elimi hemen çekmiştim. Zor olsa da. Hayatımda hiç bu kadar zorlanmamıştım. Ne oluyordu bana.

Delirmek üzereydim. Altımdaki sandalyeyi ayağımla yana ittirip ayağa kalkmıştım.

Güçlü maskemi takmıştım bile. Kaşlarımı çatıp odadan çıkmıştım. Hemşirelere elimle ona bakmaları için işaret yapmıştım.

Cebimden telüfonumu çıkarıp alperi aramıştım. Hemen dışarıdaydı. Onun yanına kadar yürümekle uğraşamicaktım. İlk arayışta açmıştı.

Alper: abim?

Ben: alper yan odayı hazırlatsana.

Alper: kim için abim?

Ben: şey için. Oğlum o odada kalamaz o haliyle. Biliyorsun yine de soruyorsun dimi lan!

Alper: estafurullah abim yok yani emin olayım dedim.

Ben:emin oldun hadi fırla

Alper: tamam abim.

Telefonumu kapatıp cebime koymuştum. Akşam olmuştu zaten. Odasına da yarın çıkardı artık.

Hem durumundan emin olmam lazımdı. Oda işine gelince. Kesinlikle vicdandı.

Vicdansız olmama rağmen. Yani bu haliyle o odada iki güne ölürdü.

Ölmesini isteseydim hiç uğraşmazdım yaşatmak için. İnadım için yaşatıyordum onu. Kesinlikle.

Düşüncelerimi bırakıp salondaki koltuklardan birine geçmiştim. Hizmetçilerden biri yanıma geldiğinde içkimden bir şişe istemiştim.

Bir süre sonra koştura koştura gelmişti. Koşarken ayağı takılıp yere düşecekken kolundan tutmuştum.

Elindeki şişe onun hayatından daha pahalıydı. Elindeki şişeyi alıp tuttuğum kolundan ittirmiştum.

Ben: dikkatli olsana!

Başını onaylayıp aşağıya eyimişti. Zaten bu da olmalıydı.

Hizmetçi giderken bende içkimden bir bardak doldurup kafaya dikmiştim.

Gece karanlığının hükmünü ortaya koymuştu. Ben olduğum yerler zaten hep karaya boyanırdı.

Dışarıdaki karanlığı sokak lambaları zor aydınlatıyordu ve bu da benim hoşuma gidiyordu.

Her yer karaya boyansın istiyordum. Ben geçtiğim dokunduğum gördüğüm bildiğim.

Her şey her yer. Kap kara. Tüm dünya. Hep pyle istemişimdir ve hala da öyle istiyordum. Bu dünyada siyahtan başka renkler olmaması lazımdı.

Kolumdaki saate baktığımda 2 olduğunu anlamıştım. Zaman durmuşmuydu ne.

Neden akmıyordu. Benim zamanım hep ilerledi. Yanımda kim olduysa olmuştur ama zamanım hep akmıştı.