ESER

42.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Banyodan çıktığımda halenin uyandığını görmüştüm. Tuhaf tuhat bakıyordu.

Örtüyü üzerine biraz daha çekip suru dolu bakmışrı. Giyindiği şeylerden daha kapalıydı şuan çıplaklığı ve ayrıca.

Kendi geliyor evime ve bana neden soru dolu bakış atıyordu. Boğazımı temizleyip kendime gelmük için masadaki sudan bir yudum içtim.

Tamam. Olmuştur bitmiştir. Şimdi gitsin.

Ben: kapının yerini biliyorsun.

Hale: ne .nasıl. nasıl yapa bilirsin anlamıyorum. İlk önce sen çağırıyorsun. Yok gel yok seni istiyorum yok birlikte yaşayacağız falan filan. Şimdi de bana kapı yolu mu gösteriyorsun?

Derin bir nefes alıp sesli bir şekilde üflemiştim. Sinirleniyordum artık çünkü.

Beni tanıyordu biliyordu. Rol yapıyordu biliyordum ama ben yemezdim.

Ben: beni bilmezmisin sen. Hem seni aradığımı falan filan geceyi bile hatırlamıyorum ve evet. Kapıyı gösteriyorum. Şimdi müsadenle işim var. Kendi isteğinle yürüyerek çıkmazsan sürüklenerek çıkacaksın.

Odadan çıkıp mutfağa inmiştim. Derin bir oh çekmiştim.

Bir an için kendimi kaybedip ona yaralı bir kıza dokunduğumu sanmıştım. Bir bardak su alıp içmiştim.

Ayılamamıştım. Kafamı musluğun altına sokup ıslatmıştım. Kafamı sallayıp suyunu süzdükten sonra sanki biraz ayılmıştım.

Bodrum katına inip kapıyı açıp içeri girdim. Hemşire kolundaki serumu çıkarıyordu.

Beni görmemişti. Görememişti. Acısından...
Salona çıktığımda hale giyinmiş gidiyordu.

Elimi sallayıp 'bay bay' yapmıştım. Yüzündeki ifade görülmeliydi. Çok komikti.

Bide bana bahane diziyo. Beni tanımıyo sanki. Çağırmışımdır olmuştur bitmiştir. Ne diye uzatıyorsun.

Odama çıkıp bana yakışan kıyafetlerimi giyinmiştim. Siyah takım elbisemi giyinip saçımı da tarayıp odadan çıktım.

Aşağıdan sesler geldiğinde aşağıya indim. Alperdi. Odayı hazırlattırıyordu.

Alper: günaydın abim bak bakalım zevkimi beyenicekmisin.

Derin bir nefes almıştım. Sonra da ona dönmüştüm.

Ben:günaydın. Günaydın da. Oğlum sen malmısın. Bana ne tasatımdan. Odayı hazırla dedim. Odayı tasarla demedim. Dimi.

Başını olumlu anlamda salladıktan sonra adamların başının üstüne dikilmişti.

Babası onu bana emanet etmişti. Kendisi can alarak yaşamak istemediğini demişti. Ama oğlu can alanlardan olsun isterdi.

Bu hayatta masumlar ezilirdi çünkü. Ben de bu yüzden bodrumda yatan kızı güçlendirmeye çabalıyordum.

Efe karanın esiri zayıf masum saf gibi şeyler denmesin diye. Efe karanın eseri densin diye.