ESER

108.BÖLÜM

🖤🔥🖤

-EDA-

Ece  çok ısrar etmişti parkta park diye. Ben de kıramamıştım.

Abim de benimle gelicekti. Elifte babamla şirkete gidecekti.

İlk başlar çok özlemişti emreyi. Ama sonralar yavaş yavaş alışmıştı.

Hazırkandığımda eceyi de hazırlamıştım. Çok güzel olmuştu meleğim.

Aynı babasına benziyordu. Hem haraketleri huyları hem de görünüşü.

Ben:yabancılara yaklaşmak yok tamam mı kızım

Ece:onlay yaklaşmasn baa hıh

Diye kaçmıştı yanımdan. Gözlerimi devirmiştim ama beni takan kim

Aşağıya indiğimde abimin kucağındaydı ece. Beni görence yüzünü saklamıştı.

Ben:bak bak sanki korkuyo

Ece:dayııı yam yam geliyo

Hiiii bana mı dedi o  yam yam dedi

Abim:kış kış yam yam kış

Abime pis pis baktığımda gülememek için dudaklarını bir birine bastırmıştı.

Evden çıktığımda onlar da arkamla ilerlemişlerdi.

Arabama bindiğimde abim de yanıma oturmuştu.

Tabi önce eceyi arka koltuğa oturttup güvenliğini aldıktan sonra.

Arabayı çalıştırdığlmda radyodan bir müzik açmıştım.

Şarkının eşliğinde parka gelmiştik. Çocuklar cıvıl cıvıl koşuşturuyordular etrafta.

Arabadan inip eceyi de çıkartmıştım.

Ece:ani pamuş şeler alsana bana

Başımla onaylayıp yanağından öpmüştüm bebeğimi.

Çok cesaretliydi bebeğim. Aynı efe karaydı. Onun kadar güçlü sert yabanvılara karşı soğuk.

Bir şey yapmadan hemen ortalığı inletiyordu. Aşılarını vurdurmağa gittiğimizde anlamıştım.

Pamuk şekerciye yakalaştığımda abim de benimle gelmişti.

Ben:abi yalnız bırakamsaydın eceyi

Abim:lan o ona yaklaşanın kanını sömürür lan bak

Diye kolunu göstermişti. Telefonunu isdedi ve avim vermediği için ece de kolunu ısırmıştı abimin.

Kahkaha attığımda bana pis pis bakmıştı abim. Gülümseyip bir tane pamuk şeker almıştım.

Abim parayı verdiğinde parka dönmüştük. Gözüm eceyi arıyordu.

Bana koşa koşa gelmişti. Elimdeki pamuk şekeri alıp arkasına bakmadan kaçmıştı.