ESER

106.BÖLÜM

🖤🔥🖤

-EFE-

Canım yanmıştı. Çok. Şuan her şeyi unutup o piçi de öldürüp sevdiğimi de alıp her şüyi anlatmak istiyordum.

Anlatsam bile anlamazdı. Bitmişti. Bitirmişti sevdiğim beni.

Derin nefesler alıyordum. Asya koluma dokunduğunda çekmiştim kolumu.

Alpere yakaşıp tıslamıştım.

Ben:bu ne demek lan

Alper:abi atalay sahip çıkmış. Aralarındaki bağa isim veremiyoruz.

Çok aramıştık edayı. Bulamamıştık. Hala da arıyorduk.

Çehmet kozoğlu da arıyordu. İkimiz de birleştirmiştik gücümüzü ama bulamamıştık onu.

Elifi almışlardı. Mehmet kozoğluya vermişlerdi. Atalayın yaptığı belliydi.

Eda istediğine göre. Yani. Bu da şu demek oluyor. Eda isteyerek kalıyor o piçin evinde.

Alperden uzaklaşmıştım ki deniz koşa koşa yanıma gelmişti.

Deniz:biliyor. Her şeyi her şeyi biliyor eda

Ben:ne biliyormu

Deniz:atakanla ilgili yani

Ben:haa tamam.

1 ay sonra...

1 ay olmuştu. Her yerde onu arıyordum. Ama yoktu. Yoktu lan yoktu.

Asyayı bırakmıştım. Nikahın da sahte olduğunu söylemiştim.

Tüm varlığımı almışlardı sonuç olarakta. Ama adıma olan şeylere dokunamamışlardı.

Adıma kalan bir ev bir araba ve bir milyon para.

Fakirleşmiştim. Umrumda da değildi. Tek canımı yakan kalbimdeki boşluk.

Aklımda bir süre şey vardı. Şuan nerdeydi. Ne haldeydi.

Keşke beş dakika göre bilsem onu. Beş dakika. Her şeyi anlatırdım ona.

Kabül etmese beni bile yanımda kalırdı en azından.

Beni hiç sevmediğini söylemişti. Ciddiye almamıştım.

Canımı yakamk istemişti. Haklıydı da. Offf
Mehmet kozoğluyla birliktik.

Ama nafile nerdesin be edam...

-EDA-

Bir ay. Kos koca bir ay. Canım hala yanıyordu. Ama alışmış gibiydim.

Bitmişti. Bu kadardı.  Olmayan efe eda aşkı bu kadarmış.

Düşüncelerimi bırakıp aynanın önüme geçmiştim.

Çok güzel olmuştum. Spor ama güzel.  Salona çıktığımda korumalardan biri beni bekliyordu.

Abimin bana bir süprizi varmış. Hemde öyle böyle değil miş.