ESER

28.BÖLÜM

🖤🔥🖤
1 hafta sonra...

Gözlerimi açtığımda tam vaktinde uyanmıştım.  Vücut alışıyordu işte ama ben asla. 1 haftam sakin geçmişti. O da boyun eydiğimi sanıyordu. Bugün son gündü. Planımı çok düşünmüştüm. Başarısız olmam imkansızdı.

Çabucak hazırlanıp aşağıya indim. O evde yoktu. Erken gitmişti galiba. Arabaya binip yola koyulduk.

Okulun önünde durduğumuzda arabadan inip okula koştum. İlk önce tuvalete girip planımın üstünden tekrar tekrar geçtim. Her haraketim çok önemliydi. Onu inandırmam lazımdı.

Sınıfa girdiğimde çocuklar dolmuştu. Çantamı sırama koyup tekrar dışarı çıktım. Korumaların gözü üzerimdeydi. Mezdivenlere ilerlediğimde biri yaklaştı.

Koruma: nereye?

Ben:tuvalete. Gelicen mi?

Koruma:şimdi gittin.

Ben:az önce göz kırptın ya bana kafam katıştı. Yüzümü yıkıcam.

Koruma:ne? Göz mü kırptım?

Başımla onaylayıp biraz da sırıttım. İşini anlamış olacak ki önümden çekildi. Tuvaletin yanındaki depoya girip kapıyıda kilitledim. Yaptığım büyük olay çıkara bilirdi.

Ama mecburdum. Odaya baktığımda üst tarafta cam olduğunu gördüm. Eşyaları üst üste koyup oraya tırmanmaya başladım.  Dışarı baktığımda tam tahmin ettiğim gibiydi her şey.

Dışarı çıkıp ayağımın altındaki nerdiveni sıkıca tuttum. Burası özel kişiler için yangın merdiveniydi. Kimse bilmiyordu.

Bende yeni keşfetmiştim. Aşağıya inip etrafı gözlemledim. Beni tanıyan kimse olmadığını anlayınca normal insan gibi yürümeye başladım.

Okulun arka bahçesinden zıplayıp koşmaya başladım. Bir süre sonra yolan geçen takdiyi tutup sürmesi için adresi verdim.

Adam önce tuhaf tuhat bakmıştı.
Parasını verdiğimde sürmeye başlamıştı.

Parayı da o harçlık için odama bırakmıştı. Korku ve heyecandan  biraz da koştuğumdan  nefes nefese kalmıştım. Nefesimi düzene sokmaya çabalarken telefonum çalmıştı.

Arayan alperdi. Her şey tam tahmin ettiğim gibi ilerliyordu. Planıma göre. Onun  daha haberi yoktu. Önce alper aramaya çalışacaktı. Çünkü onun haberi olsa can giderdi.

Alper biraz kalpli biriydi. O taşkalpti. Telefonumu kapatım başımı cama yasladım. Bir süre sonra adrese ulaşmıştım. Burası ormanlık alandı. Şöför durduğunda telefonumun hattını çıkarfım ve telefonumu kökten kapattım.

Şöföre yeni adres verip parasını da uzattım. Yola koyulduğumuzda ne kadar akıllı kız olduğumun farkına varmıştım. Bu iş onların kafasını karıştıracaktı. Nasıl mı? Telefonumda illaki bir cipi olması lazımdı. O akıllı birisidir.

Bu telefonu boşu boşuna vermez bana.
Son konuma baktıklarında ormanlık alanı görüceklerdi. Onlar oraları ararken bende çoktan gerçek adresime ulaşmış olacaktım.
Çok yorulmuştum. Yolum da uzaktı zaten. Başımı cama yaslayıp gözlerimi kapattım.