ESER

22.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Bugün ikinci günümdü burda. Geceyi hiç uyumamıştım. Bir ara o adam gelip sessizce karşımda oturup sorularımı hiçe sayarak çıkıp gitmişti.

Tabi o korkuyla sesim yavru köpek gibi çıkmıştı. Bence o sertlik karşıdında sesimi çıkarmam bile cesurluktu. Tüm duygularım karışmış durumdaydı. Korku endişe heyecan sorularım meraklarım...

Odanın içinde dönüp duruyordum.
Yetmemişmiydi artık. Yaşadığım acılar yetmemişmiydi. Neyin cezasını çekiyodum ben. Kilitli kapıya tekme atmaya başladığımda kendimi kaybettiğimi fark etmiştim.

'BIRAKIN BENİ. ÇIKARIN. NE İSTİYORSUNUZ BENDEN. BIRAKIN BENİ. AÇIN ŞU KAPIYI...'

çok bağırıp kapıya tekme atıyordum ama açan yoktu. Böyle olmicaktı. Yere çöküp sakinleşmeye çalıştım. Sonra aklıma güzel fikir gelmişti.

Fark ettimde korktuğum için kapıyı kırarcasına değil açın dercesine vuruyordum.

Elimi saçlarımın aradında dolandırdığımda tel toka bulmuştum. Tel tokayı yavaşca kapının kilit yerine soktum.

Çok uğraşmıştım ama kapı açıldığında nerdeyse sevençten çığlık atacaktım. Sessizliğimi koruyarak dışarı adım attım. Bu ev çok güzeldi.  Sadece benim odam eskiydi. Sanırım bana özeldi.

Zaten konu bana özelse işte böyle eski püskü şeyler aylrılırdı. Düşüncelerimi bırakıp eve bakmaya devam ettim. Ev çok büyüktü.

Çok katlı bir eve benziyordu ve ben kaçıncı katta olduğumu bilmiyordum. Evi gezmeye kendimi kaptırmıştım ki bana bakan bir çift karanlık gözleri fark etmemiştim.

Boğazını temizliyormuş gibi yaparak dikkatimi kendine çekmişti. Duvara yaslanmış ve beni izliyordu. Onu görmemle yerimde donup kalmıştım.

Ben:b.be.ben şey...

Kaşlarını çatıp gözüyle 'odana' işareti yapmıştı. Tam başımı eyip gidecekken arkamı döndüm.

Ben:kimsin sen?

Yeni çözülmüş  kaşlarını daha çok çatıp bana baktı.

Ben:neden burdayım. Nasıl beni kaçırırsın. Ne hakla.

Sertliği konuşmayacağını söylüyordu ama çıkan sesiyle ürkmüştüm.

Efe:abinin bana olan borcu karşılığında getirildin. Bence daha fazla zorlama.

Çok şey söylemek geçiyordu içimden.
* kaçıncı yılda yaşıyoruz. İnsan kaçırmak bu kadar kolay mı. Sen kendini ne sanıyorsun. *

Demek isterdim...

Ama o soğuk sert karanlık bakışlar ağzını açmaya bile bin kere düşündüttürürdü. Mecburen o pis odaya girmek zorunda kalmıştım.

-EFE-

Kızın kaçmaya çalıştığı için haleye gidememiştim. Biraz araştırdıktan sonra muratın boşboğazlığı için kıxın  kaça bildiğini anlamıştım.  O sinirle düşünmeden beynini orda patlatmıştım .

Oğlu emin de kızı dövdüğü için onuda öldürmüştüm. Madem bana aitti o. Kimse dokunamazdı ona. Yalnız o değil. Benim dediğim kimse bırak elini sürmeyi bir saniyeden fazla bakamazdı.

Kızın adı edaydı sanırım. Adamlarım onun hakkında tem bilgileri öğrenmişti. Korkak birisiydi. Odaya kilitlendiğinde biraz bağırıp kapıyı tekmeleyip durmuştu. Gece olduğunda sesler kesilmişti. Kendine bir şey yapar diye odadına girmiştim.