ESER

14.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Asla diye sayıklıyordum içimde. Abimin kolumdan çekmesiyle irkildim. Burası iş yerimdi. Eskiden çalıştığım yer yani.

Ali:gir!

Sesi çok korkutuyordu beni. Eskiden nasılda güler yüzlüydü. Nasılda sevecendi. Ama şimdi. Şimdi... off . İçeri girdim.

Abimde arkamdaydı. Abi. Abiler kardeşi güçlü dursun diye arkasında dururdu dimi. Hayır. Kaçmasın diye arkasında durur.

Bi kenerda durdum ve abimi izledim. Çalışanlardan birine bişey dedi. Çalışanda abimi onaylarcasına kafasını salladı ve izleyin beni işareti yaptı.

Abim kızın arkasıyla yürürken bende onları izledim. Burası baya değişmişti. Çalışanlarda yenilenmişti. Tanıdığım bir ikisi kalmıştı. Bir süre sonra abim heldi yanıma.

Gel işareti yaptı gözüyle. Müdürün odadına doğru ilerliyorduk. Odaya girdiğimizde kapıyı örttü ve dışarı çıktı çalışan kız.

Müdür:biz anlaştık aramızda Sende burdan kimseye bahsetme tamam mı?

Müdür unutmuştu beni galiba yada soğukkanlı biriydi. 2 ay oldu. Unutur tabi. Ondanda yardım alamam artık. Bi ipim daha koptu.

Zaten artık yardım almama gerek yoktu. Kaderime boyun eğicektim. Yeni sayfanıda gördük. Abimle müdür anlaştıktan sonra el sıkıştılar. Müdür bir zarf verdi abime.

Abim çık işareti yapmasıyla ilerlemem bir olmuştu. Yavaş yavaş ilerliyordum sokakta. Abimde yavaş yavaş gelerek zarfı inceliyordu. İncelemesi bitmiş olacakki biraz hızlandı ve aramızdaki bir iki adımlık mesafeyi kapattı.

Ali: sabah 8 akşam 12 . Ne olup biterse o çenen susacak anladın?!

Bişey anlamasamda başımı hemen olumlu şekilde salladım.

⏰⏰⏰⏰

Eve gelmiştik. Abim odasına girerken bende mutfağa ilerledim. Kafam çok pis ağrıyordu. Kaç kere ağır darbe aldı. Buz koymam lazımdı.

Buz yok ama. Off ev bom boştu. Ev diyesimde yoktu. Bir bezi ıslatıp kafama koydum. Bezin elime kanlı nir şekilde gelmesiyle bezi yere attım.

Kandan hem korkuyor hemde ığreniyordum. Tıp okuyordum ama yine de korkuyordum.  Unutmaya çalışırcasına salona geçtim.
Abim salonda yerde oturmuş para sayıyordu. Benim evdeki paralarıda almıştı galiba.

Çünkü uğurlu kuruşumda paraların içindeydi. Uğurlu kuruşum boyalı bir kuruştu. Uğur getiren birşeyim olsun diye yapmıştım onu.

Ama pek uğurlu geçmiyordu yaşamım. Nasıl bulmuştu kasamı. Zaten okadarda zor yerde değildiki. Cesaretimi toplayıp sordum

Ben:a.abi borçtan çok mu kaldı halaa?

Önce ters ters süzdü beni. Sonra konuşmaya başladı. Eskiden sesi huzur verirken güven verirken artık şimdi sadece korku hissettiriyordu.

Ali:sen b**luklar çevirdin diye çok kaldı evet! Senin haberin varmı adamlar pldürüyorlardı beni!

Sinirlenmeye başlıyordu. Durumu sakinleştirmem lazımdı. Yoksa yolum direk mezarlık olucaktı.

Ben:tamam abi. Ç.çay içermisin?

Ali:istemez! Odana yürü!

Sessizce başımı aşağı eydim ve odama ilerledim.

Aklıma elifim gelmişti. Acaba ne yapıyordur şimdi. Odama çıkıp yerdeki yorganımın üstüne oturdum. Daha çıkmamış olmamıydı yurttan çünki elif 16 yaşında daha.