🖤🔥🖤
-EDA-
Sinirden korkudan heyecandan ve anlatamadığım tüm hislerimin yüzünden vücudum titriyordu.
Gece geç uyumuştum. Masayı berbat ettikten sonra odamdan çıkmamış ama uyuyamamıştım da.
Gece kapımı açıp bakmıştı. O an kalbim yerinden çıkacak kadar hızlı çarpıyordu.
Aklım hala elifimdeydi. Acaba nerdeydi nasıldı. Asyaya emanet etmiştim onu.
Acaba asya emanetime sahip çıkmışmıydı. Ona ablalık yapmışmıydı. Çok özlemiştim onları. Ama en çok ta elifimi.
Ama yanımda olsun istemezdim. O psikopat takmıştı kafayı elifime. Acaba gerçekten bulmuşmuydu.
Elifim bu acıya dayanamazdı ki. İki gündür hiç bir şey yemiyordum. Yiyemiyordum.
Hareket etmiyor kimseyle konuşmuyor hatta göz teması bile kurmuyordum. Ağlamaktan başka bir şey yapamıyordum.
Kurumayan gözlerimi silip yataktan kalkmıştım. Banyoya girip yüzümü yıkadıktan sonra yine yatağımın üzerine çıkıp oturmuştum.
Bir süre öyle durduktan sonra yataktan kalkıp camın yanındaki koltuğa oturmuş dışarıtı izlemeye başlamıştım.
Gözlerimi uzaklara dikip öylece izlemiştim dışarıyı. Acımı anlatamıyordum. Anlata bilsem bile anlatacak insanım yoktu.
Ne kadar orda öylece durdum bilmiyorum ama oturmaktan sırtım ağrımaya başlamıştı.
Odadan çıkıp salon ainmiştim. Yeni hizmetçiler de kendi işleriyle meşgüldüler. O evde yoktu.
Saate baktığımda saat 7 olmuştu. kalbim çok hızlı atıyordu. Ya elifimin peşindeyse.
Ne yapacaktım allahım. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum ama bir şey yapmam lazımdı.
Aklıma hiç aklımdan çıkmayan fikrim gelmişti. Kaçmak. Kaçmam lazım dı. Beni aramaya kafası karışırken onu unuturdu.
Yakalasa da feci dövelürdüm biliyordum ama yapmak zorundaydım. Hizmetçilere gözükmeden dış kapıya doğru ilerlemiştim.
Korumalar artmıştı ve tüm kaçış noktalarımda en az beş kişi vardı. Ne nasıl yapapacağımı bilmiyordum.
Yavaş adımlarla göze görünmeden ilerliyordum. İlerlediğim kadar ilerlemiştim. Ama artık bir adım bile atsam korumalar farkedecekti beni.
Amacım dikkat çekmekti zaten. Kaçışım yoktu o kesindi. Ama uğraştığım elifimden çeksin ellerini.
Korumalar yer değiştirdikleri an koşarak dış kapıya ilerlemiştim. Korumalar bağırarak arkama düşmüşlerdi.
Evden çıkmış yolda koşuyordum. Adamlar da arkamdaydı tabi ki. Ama bunları hiçe sayarak koşuyordum.
Koşa bildiğim kadar uzağa kaçacaktım. Bir süre koşmuştum. Ama koşmaktan nefes nefese kalmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESER
Teen Fiction"Senden...senden nefret ediyorum anladın mı" Diye haykırdım. Nefret ediyordum ondan ölesiye hemde Ama nerden bile bilirdiki hayatın süprizlerle dolu olduğunu. Dost dersin düşman çıkar düşman bellersin kalkar dost olur. Düşmem der düşer şaşman der şa...
