53. BÖLÜM

404 63 5
                                        

🖤🔥🖤

Gelen emreydi ama yalnız değildi.

Ben:yine karşılaştık bay müdür

Adam koşarak yanıma gelmişti.

Müdür: yalvarırım efe bey yapmayın blrakın gideyim yemin ederim hiç bir şey bilmiyoru...

Ben:KES!!

Adam baya hırpalanmıştı ama konuşmazsa daha bu neydi ki. Yüzü başı kan içindeydi.

Ben: bay müdür. Du olmadı talha inci. İki klz babası. Sayim mi daha...

Adam anlamıştı neyle tehtit edildiğini. Ama yine de konuşmuyordu. Neden.

Kimi koruyordu. Ve ya kimden korkuyordu. Oturduğum sandalyeden kalkıp ona elimle oturması için işaret  etmiştim.

Ben:saygımız ölmedi ama konuşmazsan bir süreliğine unuta biliriz...

Müdür: ASYA.

Ben:kim bu asya

Müdür: asya korhan. Kendisi beş ay önce yurttan ayrıldı. 18 yaşını dolfurduğu için. Elif kızılı da kendisiyle aldı. Ablasıyım artık dedi. Yeminle başka bir şey bilmiyorum...

Ben:madem öyleyse neden baştan demedin!!!

Müdür: korktum başıma iş alırım diye korktum.

Ben:varmı bildiğin başka bir şey

Müdür: yeminle yeminle yok

Ben:gittikleri adresi biliyormusun

Müdür:yeminle hayır

Ben:bilipte demediğin..

Belimden çıkardığım silahı adamın kafasına tutmuştum.

Müdür:yeminle başka bildiğim yok

Ben:iyi ozaman...

Kafasına sıktıktan sonra adamlara cesedi işaret ederek depodan çıkmıştım.

Arabanın bagajına çıkıp oturmuştum. Derin bir nefes aldıktan sonra furkan ve alperde yanıma gelmişti.

Ben:varmı emreden haber

Furkan:yok arayım mı

Ben:yok bir şey olsa arardı o

Arabalara binip eve gitmiştik. Bana uzun gelen yolculuğun ardından eve gelmiştim. Saat on olmuştu.

Eve girdiğimde salondaki koltukta oturuyordu.. aynı sabahki gibi hatta aynı pozisyonda. Tüm gün ordaca öyle oturmuş olamazdı değil mi.

Evde yeni hizmetçiler vardı. Hepsi kendi işleriyle meşgülken beni gördüklerinde yanıma gelmiştiler.

Ben:tüm gün orda öylece kalmadı değil mi?

 ESERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin