ESER

74.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Bu sefer önden yürüyen bendim. Bir planım vardı. İzmire gidecektik.

Mehmeh abimin yanına. Özlemiştir de beni. Kapısını hep açık tutardı bana.

Bir bahane bulurdum. Özledim seni derdim bi yol bulana kadar bir hafta falan kalırdım.

Abimin kumar oynadığı yere gelmiştik. Burda basmıştım onu.

Korumalar hala o eski evin çevresindeydiler. Demekki hala bir şeyeler oynanıyo.

Ben:ne olursa olsun ben çık demeden çıkma ve kaç dediğimde kaç elif söz ver bana.

Elif:abal ne diyorsun anlamıyorum.

Ben:sen söz ver sadece.

Elif:söz...

Onu ağaçların arasına iyice sakladıktan sonra içeri girmiştim.

Yerden aldığım koca taşı cama atmamla cam tuzla buz olmuştu.

Korumalar silahlarını çekip sese taraf geldiklerinde elimdeki taşlardan birini de korumanın başına atmıştım.

Sinirden deli olan adamlar çektiği silahları her yöne ateş ediyorlardı.

Açtığı ateşler bazılarına denk gelirken durmamaları ve daha da deli olmaları için elimdeki son taşı da bir korumanın kafasına atmıştım.

Bitmişti işim. Şimdi delice ateş edin bir birinize. Pyle de oluyordu ama unuttuğum bir şey vardı.

Etrafta ben de vardım. Tam kendimi korumaya alacaktım ki koluma giren sızıyla baöırmıştım.

Lanet olsun. Gördüler beni. Evin etrafında dolanarak elife sessizce elimle gel işareti yapmamla elif koşarak peşime takıldı.

Elif:abla kolun...

Ben:şşş önemli değil koş

Adamlar deli olmuşlardı. Şimdi efeyi çağırırlar burdakar diye.

Önümüze gelen ilk taksiye binmiştim.

Ben:şehirler arası otöbüs durağına. Hızlı olun kütfen.

Adam gazı köklediğinde elifi kollarımın arasına almıştım.

Bir süre sonra adam durmuştu.

Adam:eda kzıl?

Kanımın donduğunu hissetmiştim o an

Ben:kkimoo tanımıyoruz biz ggidelim

Adam:hayır ben ölmek istemiyorum sizi vermem lazım aot olduğunuza.

Ne. Bitmişmiydi. Hayır. Gözümden akan yaşları silip konuştum.

Ben:çocuöunuz var mı

Adam:konuyu saptırmayın lütfen evet çocuğum için yapıyorum bunu zaten