ESER

12.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Ev üstüme geliyormuş gibi hissediyordum. Alışmak zorundaydım. Hava kararıyordu.
Yarın ilk gündü. Elifi çok özlemiştim.

Ama arayamazdım. Asya her şeyimi biliyordu ve müdüre anlatırsada bana ulaşmak için her şeyi deniceklerdi. Korktuğum o adamların ya da abimin elife zarar vermeleriydi.

Bu yüzden yeni arayamazdım onları.
Saate baktığımda 20:55 olduğunu gördüm.
Odama çıktım ve kendimi yatağıma attım.

Sessizlik beynimi sızlatıyordu.
Bi şekilte kendimi dipsiz karanlığa atmaya çalıştım.

⏰⏰⏰⏰⏰

Gözlerimi açtığımda ilk işim saate bakmak oldu. 06:35. İyimiş ya. Kendi kendime konuşarak okul formamı giydim. Saçlarımı tarayıp serbest bıraktım.

Hazır olduğumda okul çantamıda alıp mutfağa girdim. Sandiviç hazırlayıp karnımı doyurdum. Çantamı alıp evden çıktım.

Çok heyacanlıydım. Bide korkum vardı.
Okula yürüyerek gidiyordum.
Çok mesafe yoktu. Biraz daha yürüdükten sonra okulun önündeydim.

Derin bir nefes alıp okula girdim. Müdürün odasına girip okula başladığımı haber ettim.
Mehmet abinin imzası sayesinde başlamıştım bu okula.

Sınıfıma girdim ve boş yere oturdum.
Çok heyacanlıydım. Elifimide çok özlemiştim. Acaba abim ne yapıyordur.
Düşüncelerimden ayrılmama yanıma oturan kız sebep olmuştu.

Ema:selam ben ema. Yenisin değil mi?

Ben:e.evet bende eda.

Zil çaldı ve ders başladı.

⏰⏰⏰⏰

Ders bitmişti. Hocalar ve çocuklarla tanışmam bitmişti. Bazıları sıcakkanlıydı.
Bazılarıda sıradan işte.

Ama en çok emayla kaynaşmıştık.
Evime doğru yürüyordum.
Arkamda insan hissedince ani hareketle arkamı döndüm.

Ema:böö korktunmu?

Ben:ha ha ha çok kortkum.

Komik ve alaycı şekilde söylemiştim bunu.

Ema:eee nereye gidiyoruz?

Ben:n.nereye derken ?

Ema:inekler gibi okul ev ev okul sırası değilsin değil mi?

Ben:nereye gitmeliyiz ki?

Elini sırtıma koydu ve yüzüme güldü.
Eve gelmiştim. Eve girip üstümü değiştirdim. Mutfağa girip sandivinç hazırlayıp yedim.

Karnım doyduğunda işime gitmek için mutfaktan çıktım. Apartmandan inerken tam düşecektim ki birinin belimden tuttuğunu hissettim. Dengemi sağladığımda beni kurtarana baktım. Sarışın uzunboylu ve kaslı yakışıklının biriydi bu. Aramızdaki mesafe bir parmak kadar kaldığı için hemen dengemi düzeltip aralandım.

Ben:t.teşekkür ederim.

Umut:iyimisin?

Ben:i.iyim sağol.

Tam gidecekken onun sesiyle durdum.

Umut:ismin neydi. Yani belliki burda kalıyon. Bende burda kalıyom. Ben umut sen?

Ben:bende eda. Şey benim acelem varda.

Alel acel apartmandan çıktım.
Apartmanın altıydı zaten mağaza.
İçeri girdim ve herkesi selamladım.