ESER

109.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Camdan baktığımda bir tablo görmüştüm. Bu tablo o evdeydi.

Sırtı bir birine dönük bir kız ve erkek. Ortada bir kırık kalp.

Özel yapımdı ama bu. Yok daha neler canım. Başkası da düşünmüş yaptırmıştır.

Dimi. Yaptırmıştır yani. Başkasında da vardır yani. Kos koca izmirde.

Gelip burda çı kalacaktı. Yok daha neler. Hava kararmıştı.

Düşüncelerimi bırakıp aşağıya inmiştim. Masayı kuruyordular bizimkiler.

Yatdım etmeye başalmıştım. Babam eceyle oynuyordu.

Abim severdi yardım etmeyi. Masa hazır olduğumda oturmuştuk.

Ben:baba?

Babam:canım?

Ben:yan komşumuz kim biliyor musun

Babam:hayır canım neden ki

Ben:hiiiç öylesine merak ettim

Yemeğimizi bitirdikten sonra elifle toparlamıştık.

Her kes sessizce odasına çekildiğinde eceyi kucağıma alıp odamıza çıkarmıştım.

Üzerini değiştirdikten sonra uyutmuştum. Yatağına koyup alnını öptükten sonra ben de yataöıma yatmıştım.

Hiç bir şey düşünmeden uykuya dalmıştım. Hiç bir şey düşünmeden!

......

Bahçe cıvıl cıvıldı. Tüm arkadaşlarım elifin çevresi babamın iş arkadaşları abimin arkadaşları.

Bahçe dolup taşıyordu yani. Ece melek kıyafeti giyinmişti.

Ben de buz siyah taşlı önü kısa arkası uzun bie elbise giyinmiştim.

Bahçede eceyi arıyordum. En son  arkadaşlarıyla şurdaudı ya.

Ben:eceeeeee...

-EFE-

Gözlerimi açtığımda saat yedi olmuştu. Erken kalkmıştım.

Hayret. Ayağa kalkıp banyoya girmiştim. İşlerimi hallettikten sonra üzerime siyah takım elbisemi hiyinmiştim.

Çok güzel bilgilere ulaşmıştım. Kadınım izmirdeydi.

Bunca yıl yalnış yerlerde aramıştım onu. Ama bu kadar hasrer yetiyordi.

Alacaktım bana ait olanı. Anlatacaktım her şeyi. Kabül etmese bile benimdi o .

Son günlerde kendimi toparlamıştım. Furkan deniz emre ve hülya buraya taşınmışlardı. Benim iki sokak ötemde.

Aşağıya inip mutfağa girmiştim. Her yeri arattırıyordum.