🖤🔥🖤
1 hafta sonra...
Bir hafta olmuştu. Bir hafta olmuştu elifimden uzaktım.
Hiç bir şey yapmadan öylece yaşıyordum işte. Kimseyi sinirlendirmiyordum.
Elim kolum bağlıydı. Yaşama sebebim iğneler altındaydı.
Yapacağım en ufaz hata bile o iğneleri meleğime batıra bilirdi.
Saate baktığımda saat 8 olmuştu. Tüm günüm her zamanki gibi sıkıcı geçmişti.
Bahçeye çıkmama izin vardı ama ben ne olur olmaz diye çıkamıyordum.
Araba sesi geldiğinde efenin geldiğini anlamıştım.
İçeri girip odasına çıkmıştı. Bir süre sonra geri gelmişti.
Oturduğum koltuk ikili koltuktu ve ben bu koltuğa oturduğum için kendime lanet okuyordum.
Ta dibime geçip oturmuştu. Elindeki telefonu dizimin üzerine bırakmıştı.
Efe:okumak istiyor musun?
Kaçışımın olmadığını öğrenmiştim. Ama hayellerimin birazı bile olsa gerçek olma ihtimali vardı ve ben okumak istiyordum.
Ben:evet
Efe:elifte seninle aynı okulda onu göre bilirsin bir zaman sonra dışarı da çıka bilirsin geze bilirsin. Yani hayatın her zamanki gibi olacak aradaki fark kime ait olduğu ve yanındaki korumalar olacak.
Ait olma meselesi beni deli etse de her haraketim onu ters teptire bilirdi.
Bu yüzden sözlerimi yutmuş ve zorla da olsa başımı onaylar şekilde sallamıştım.
Efe:bu telefon senin. Yarın okul var. Şimdi yatağa.
Yediğim sözler ağırdı. Telefonu elime alıp odama çıkmıştım. Telefonu kenara bırakıp yastığıma yönelmiştim.
Tüm hıncımı yastıktan almıştım. Ona vurmuş koparmak istercesine ısırmış ve neler neler yapmıştım.
Yastık koptuğunda içerisindeki tüyler üzerime bulaşmıştı.
Yastığı kenara fırlattıktan sonra yatağımın yanındaki poşet dikkatimi çekmişti.
Poşetin içindekilere baktığımda okul için gerekenler çanta ıvır zıvır olduğunu anlamıştım.
Yatağıma döndüğümde yastıksız olduğumu anlamıştım.
Kapıya yöneldiğimde karşımda efe duruyordu. Elindeki yastığı bana uzatarak konuşmuştu.
Efe:bi dahaki sefere cesaretini topala da yüzüme konuş.
Yastığı verdiğiyle odasına girmesi bir olmuştu. Fırsat veriyor musun konuşalım.
Yastığı yatağa atıp kendimde yatmıştım. Gözlermi kapatır kapatmaz uykuya dalmıştım.
Uyanmama kulağımın dibinde çalan müzik sebep olmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESER
Teen Fiction"Senden...senden nefret ediyorum anladın mı" Diye haykırdım. Nefret ediyordum ondan ölesiye hemde Ama nerden bile bilirdiki hayatın süprizlerle dolu olduğunu. Dost dersin düşman çıkar düşman bellersin kalkar dost olur. Düşmem der düşer şaşman der şa...
