ESER

70.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Az önce tiksinerek baktığım gözlere şimdi gülümseyen bakışlarla bakıyordum.

Canını yaktığım adam bildiğim şey mankenmiş. Ondan kan akmıyormuş ve ya ıkı çıkmıyormuş.

Kendimi korkuya o kadar kaptırmışım ki dokunuşlarımdan akmayan kandan ve daha nelerden manken olduğunu anlamamışım.

Gülümsememi bırakıp öylece ona bakmıştım.

Ben:neden demedin

Efe:alıştırma demiştim. Alış. Çünkü bir dahakine gerçek ola bilir.

Sözünü bitirir bitirmez çıkmıştı. Ben de arkasıyla hemen havaya çıkmıştım.

Derin nefesler aldıktan sonra ağlamaya başlamıştım. Yine mi yaptıracaktı bunu bana.

Hem de gerçeğiyle mi. Neden hep benim başıma gelir bu acılar.

Benim mutlu olmamı neden istemiyorlardı.

Havaya baktığımda kararmak üzereydi.

Odama çıkıp duşa girmiştim. Havalar yavaş yavaş soğumaya başlıyordu.

Sıcak bir duştan sonra çıkıp üzerime rahat bir şeyler giyinmiştim.

Yatağımın üzerinde oturmuş aşağıya inip inmemekte karar veremiyordum.

Bir süre sonra odamın kapısı tıklanmıştı. Hizmetçi efe beyin beyin.

Beni yemeğe beklediğini söylemişti.

Aşağıya indiğimde beyfendi çoktan yemeğe başlamıştı bile. 

Beni bekler hali buyduysa beklemez halini gerçekten merak ediyordum.

Hayır merak etmiyordum. Onun hiç bir şeyini merak etmiyordum.

Sadece ondan kurtulmak istiyordum.

Ondan kaçmak.

Ola bildiği kadar uzağa kaçmak istiyordum. Kaçacaktım da.

Bu kadar eziyet yetmişti. Her şeye sustum bir de katil yapacak adam beni.

Bir plan kurup elifle beraber kaçmam lazımdı.

Düşüncelerimi bırakıp ondan olduğu kadar uzakta yerleşen sandalyeye geçmiştim.

Tek kaşını kaldırıp bir saniye kadar bakıp tekrar yemeğine dönmüştü.

İşte bu adam dengesiz. Dün iyi biri gibiydi bu yüzden biraz yanınında oturmuş ola bilirdim.

Dengesizliği benim de dengemi bozuyordu. Yemeğime başlamıştım.

Önüme az bir şeyler koyup karnımı doyurduktan sonra ayağa kalkmıştım.

Mutfağa geçecektim ki sesiyle durmuştum.

Efe:bitti mi