ESER

11.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Mutfağa girdim ve ekmek kasasına baktım.

Ben:v.var mehmet amca.

Mehmet amca:iyimisin sen?

Ben:iyim amcam.

Mehmet amca:tamam kızım ben gelirim beş on dakkaya.

Telefonu kapattım ve elime en uzun bıçağı aldım. Öyle bişey yapamazdım ama en azından belki korkuta bilirdim. Bıçağı arkama sakladım ve kapıya yöneldim.

Korkudan nerdeyse kriz geçiricektim. Kapıyı hafifce araladım ve baktım. Gördüğüm şey beni şaşırtmış aynı zamanda sakinleştirmişti.

Kapıda bir kadın vardı. Arkamdaki bıçağı kadın görmeyeceği şekilde koltuğa fırlattım.

Ben:buyrun?

Aslı:oh birileri varmış burda.
Ben aslı. Şey sorcaktım fazladan ampülünüz varmı acaba bizimki eskimişte.

Ben:şey ben yeniyim burda da. Durun bi dakka bi bakiyim.

Çekmeceleri karıştırmaya başladım. Bulamayınca odama çıktım. Ampülünü çıkarıp kadına götürdüm.

Aslı:çok teşekkür ederim.

Ben:önemli değil.

Kapıyı kapattım ve salona geçtim. Koltuktaki bıçağı yerine koydum ve kolruğa oturdum. Bir süre sonra kapı çaldı. Mehmet amca olucaktı. Kapıyı açtım. Mehmet amca elinde poşetlerle içeri girdi.

Ben:çok yük oluyorum mehmet amca ya

Mehmet amca: kız hiç babasına yük olurmu. Sen benim kızımsın. Bak yardıma hayır demem ama.

Gülümseyim mehmet abinin yanağına öpücük kondurdum ve elindeki poşetlere yardım ettim.
.....

Mehmet abi uyumak için odasına geçmişti. Benim uykum yoktu. Her şey çok zor geliyordu. Odama çıkıp kendimi yatağıma attım. Gözlerim kendiliğinden kapanıyordu.

......

Yatağımdan fırlayarak kalkmama gürültülü kapı sebep olmuştu. Biri kapıyı kırarcasına vuruyordu. Saate baktığımda saat 04:35 olduğunu gördüm. Korkudan elim ayağım buz kesti. Titriyordum. Korkarak odamdan çıktım. Mehmet abide odasından çıktı.

Mehmet amca:bu kim ya gecenin bu saatinde.

Kapıya gidiyordu. Olamaz onlardı. Öldüreceklerdi bizi. Kendim umrumda değil ama mehmet abiye dokunmasınlar.

Ben:açma mehmet amca açma

Çok korkuyordum. Mehmet abiye bağırıyordum ama beni dinlemiyordu. Ağlamaya ne zaman başladığımı hatırlamıyorum bile.

Mehmet amca kapıyı açmadan kapı kendisi açıldı. Pardon kırıldı. İçeri o adamlar girdi abimde yanlarındaydı. Dikkatimi çeken tek elifti.

Ben:e.elif?

Adamlar mehmet abiyi kavrayıp dışarı çıkardılar. Öldüreceklerdi. Hayır olamaz. Benim yüzümden ona bişey olmasın. Elif elifi nasıl buldular. Saçımın çekilmesiyle yere yapıştım. Elifte kanlar içindeydi.

İkimizde bağıra bağıra ağlıyorduk. Adamlar tekme atmaya başladı bize. Elife sarıldım ve ona daha az tekme gelmesi için onu kollarıma sardım. Her yer kan olmuştu. Başaramamıştım. Daha da kötü etmişti. Adımı duyunca kafamı kaldırdım....