ESER

49.BÖLÜM

🖤🔥🖤

Arabanın önünde durmuş bize bakıyordu. Kızların yüzüne baktığımda hiçte endişelenmediklerini anlıyordum.

Hayır ben tanımıyordum bu adamı. Siyah takım eslibe giyinmişti. Görünüşü de efeden farkı olmadığını andırıyordu.

Deniz: atalay bozkurt.

atalaymış ismi. Tanışıyorlardı galiba. Sessizce kenarda durup olanları izliyordum.

Atalay: ta kendisi.

Hülya: ne işin var senin burda?

Atalay: hiiiiç öylesine dolanıyordum. Sizin arabaya rasladım.

Deniz: bizim hasretimiz çok mu koydu.

Atalay: aynen ya. Dedim belki efenin dostlarından bir...

Hülya: bence daha fazla boş hayel kurma atalay bozkurt. Şimdi çekil önümüzden.

Atalay: bu kim?

Bana bakarak sormuştu bu soruyu. Doğrusu beni ürkütmüştü bu adam.  Efe kadar olmasa da.

Hülya:  bu seni ilgilendirmez.

Kızlar arabaya doğru ilerlemeye başladığında bende arkalarıyla ilerledim.

Kolumdan tutulmamla irkilmiştim. Atalaydı.

Atalay: tanışmadık?

Ben: tanışmayalım.

Kolumu hızla çekip arabaya binmiştim. Deniz arabayı çalıştırmaya başladığında hülya konuşmuştu.

Hülya: edaaa senin içinde canavar varmış ki kız.

Gülümseyip yolu izlemeye başalmıştım. Ben de bu hareketimi sorguluyordum.

Ben. Ben ya ben.
Şoktaydım. O ürkütücü adama karşı koymuştum.

Kaçmak için çok fırsat vardı elimde. Ama kızları dertte bırakmak istememiştim.

Bir süre sonra evin biraz uzağında durmuştuk. Deniz alperi arayıp geldiğimizi haber etmişti.

Eve ilerlediğimizde alper adamlarla arka bahçeye ilerliyordu.

Bizde hemen eve girmiştik. Kızlar salonda oturduğunda ben de odama girmiştim.

Üzerimi değiştirip rahat bir şeyler giyindikten sonra salona kızların yanına inmiştim.

Salonda oturmuş çay içiyorlardı. Yanlarına iturup gülümsemiştim. Onlar sayesinde gezmiştim yani.

Deniz: sağol

Ben:neden

Deniz:başkadı olsa umursamaz kaçardı.

Ben:asıl sen sağol sizin sayenizde gezdim.

İkisi de bana sarılmışlardı. Bende onlara sarılmıştım. Bir süre sonra nefesim kesiliyordu sıkılmaktan.