111.BÖLÜM

832 28 16
                                    

🖤🔥🖤

Kapıya tekmeler atıldığında gözlerimi açmıştım.  Furkan çığlıklar atıyordu emre ve alper gibi.

Ayağa kalkıp efeye bakmıştım. Bir süre öksürmüştü ama yaralı vücudu dayanamamıştı alevlere.

Vücudum yanıyordu. Acıyordu ama kalbim kadar değil.

Kapı kırıldığında emre koşarak bana yakalşmıştı. Aleşleri saymadan.

Ayağımı diyeyip alevler arasında kanlar içerisinde yatan adamımı göstermiştim.

Alper ve furkan ona koştuğunda emre göz yaşlarımı silip alevlerin asasından çıkarmıştı beni dışarıya.

Havayla kavuştuğumuzda derin nefesler alıyor öksürüyordum. 

Canımın acısını bırakıp efeye bakmıştım. Alper ambulan arıyordu.

Ellerimi yüzüne koyum ağlamaya başlamıştım.

Ben:efee efe ölemezsin. Ölemezsin efe bırakamazsın beni. Bizi. Bebeğimizi efe uyanman lazım efeeee

Uyanmıyordu. Yalnız bırakamzdı beni bu cehennemde.

Vebeğimize babasını öğretmişken tekrar babasızkığa sürükleyemezdi.

Göz yaşlarım sel olurken etrafım kararmıştı. Tek kelimem 'efe' olmuştu.

O olmayacaksa ben de olmayayım. Onsuz eksiğim. Dayanamam ki.

Neden bilmiyorum ama sanki onu son göreşümmüş gibi hissediyordum.

Kapanmıştı gözlerim bir anda.

Gözlerimi açtığımda ilk önce bulanık görmüştüm.

Sonra anlamıştım hastanede olduğumu. Ağzımdaki nefes cihazıhı çıkarıp kenara attıktan sonra çığlık atmıştım.

Ben:efeee nerde efeee.  Efeee

İçeri hemşireler girmişti.

Ben:efe nerde. Nerdee

Hemşire: sizinle beraber gelen adam mı. O ameliyatta hanfendi siz sakin o...

Serumdan kurtulup odadan çıkacaktım ki hemşire ortalığı ayağa kaldırmıştı.

Odayı beyaz önlüklü insanlar sardığında çığlık atmıştım.

İçeri emre ve furkan girmişti. Alper kolumdan tutan doktoru ittirmesiyle arkalarına almışlardı beni.

Ben:efeyi görecem

Doktor:haraket etmeniz hata hanım efendi

Furkan:sen kimsin lan yaklaşıyorsun yengeme

Doktor ağzını açacakken emre konuşmuştu.

Emre:eda efe. İyi. İyi ama sen önce dinlenme...

 ESERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin