That Nerd Is A Brat

CHAPTER 7

Chapter 7:
Punishment

Zaya's POV

"Here, I'm giving back your phone." Sabi ni Daddy sabay abot nito sakin.

"Thank you, Dad. Akala ko hindi mo na ibabalik yung phone ko."

"How can I contact you without that? By the way, how's your first day?" Tanong niya. Nakaupo kami ngayon dito sa couch habang siya ay may kung anong ginagawa sa laptop niya.

"It's terrible." Sagot ko. And that's true. Ikaw ba naman ang tapunan ng pasta, di ba.

"Anak, please control your anger. It's not good. I didn't know why you became like that but please, don't make troubles. Don't hurt yourself." Aniya na may halong pag-aalala. And what did he say? He don't know the reason why I am like this? That's bullshit. Sabagay, we don't talk that much. We didn't know each others thoughts. "I want to give this to you. I'm sorry for having no time to you at all." Sabay abot sa akin ng isang maliit na paper bag. Oh, I know this brand.

Kinuha ko ang nasa loob ng paper bag. Isa itong maliit na kahon. Binuksan ko ito at nakita ang isang necklace na may maliit na butterfly pendant. I thought it was new but I realized that... Someone owns this.

"Kay Mommy 'to, di ba?"

"Yes. She owns that. But I want you to take care of it."

"Thank you, Daddy." At saka siya hinalikan sa pisngi. Pumunta agad ako sa kwarto ko nag-charge ng cellphone. Sa wakas at matatawagan ko na rin si Paris.

Kinabukasan ay inagahan ko ang gising ko para matawagan ko na siya. My brows furrowed when I saw nothing special to it. I mean... No missed calls or even texts?! Nagte-text naman si Paris sakin lagi. Huli kaming nagkausap noong Linggo. Martes na ngayon pero kahit isang text ay wala siya.

Di ba nga, wala sayo yung phone mo? Inisip niya na hindi muna mag-text dahil useless lang yon!

Yeah, right. Baka nga. Tatawagan ko na lang siya mamaya.

Hindi ko alam pero bigla na lang akong nabad trip. Ang aga kong nagising pero wala naman pala akong maabutan. Hays. Sinuot ko na lang ang kwintas na binigay sakin ni Daddy. Muntik ko ng makalimutan yung salamin ko.

Nakatingin lang ako sa cellphone ko habang naglalakad. Should I call him or not? I decided to call him. But...

The number you have dialed is unattended or out of coverage area. Please try your call again later.

I called him again. Nagring pa ito pero biglang namatay. What the heck?! Pinatayan niya 'ko? I stared at my phone while walking. I can't believe that...

"Ah!" Awtomatiko akong napapikit at naghihintay na bumagsak o mangudngod sa lupa dahil sa pagkakatalisod ko. Pero imbis na bumagsak, naramdaman ko na lang na nakasandal ako sa isang matigas na bagay. Maya-maya ay bigla na lang may tumakip sa mga mata ko.

Napaisip ako. Is this why he's not answering my calls? Sinabi ko na sa kaniya ang pangalan ng school ng nilipatan ko. Malapit lang ito sa school ko dati.