BAB 41

963 21 3
                                        

"Harraz, kalau saya tanya awak jangan salah faham okey?" Entahlah disebabkan tak ada topik yang nak dibualkan jadi aku cuba cari topik. Sendu pulak dipinggirkan seorang diri. Maklumlah Inara dengan Harraz dah buat aku macam tak wujud.

Ketika itu Inara sedang bermain dengan telefon milik Harraz.

"Apa dia?" Harraz berpaling melihat aku.

"Awak kerja apa Harraz? Awak dulu sambung belajar dekat luar negara dengan Eliana kan?"

"Saya tak jadi sambung belajar luar negara dengan Eliana."

"Kenapa?"

"Antara sebabnya tak manis sebab kami sama-sama sambung belajar berdua kat sana nanti orang kampung cakap macam-macam. Saya tak nak menimbulkan fitnah walaupun kami masa tu dah bertunang. Masa tu umi sakit."

"Ya Allah, umi sakit apa?" Terkejut aku mendengar kenyataan Harraz. Aku nampak umi selama ini sihat-sihat sahaja.

"Umi sakit buah pinggang masa dah detect tu pun dia terpaksa buat dialisis terus. Saya tak nak berpisah dengan umi masa tu. Jadi saya batalkan niat saya sambung belajar sini. Sekurang-kurangnya kalau umi sakit dia ada di hadapan mata saya. Tak sangka Eliana pun nak ikut saya. Lepas habis belajar saya dengan Eliana bekerja dibawah company yang sama. Company ayah Eliana. Sebenarnya segan dengan Encik Rosli baru saja masuk tapi dah bagi jawatan yang tinggi. Banyak bagi tunjuk ajar pulak tu."

"Encik Rosli memang baik. Bertuah awak kalau jadi menantu dia." Aku masih ingat lagi yang ayah pernah bekerja dengan Encik Rosli. Jawatan ayah pun kerani sahaja disitu. Selepas ayah berhenti, ayah hanya sibuk dengan dusun durian dengan kebun kelapa sawit hinggalah kini.

"Kenal ke dengan ayah Eliana?"

"Apa pulak kenal lebih daripada kenal. Ramai sebenarnya yang tak tahu kalau Eliana tu sepupu saya. Disebabkan kami lahir tahun sama sebab tu nama dekat-dekat aje cuma sayalah yang keluar dulu kemudian barulah Eliana."

"Kenapa tak pernah cakap?"

"Dulu tu agak rapat cuma lama-lama kami sedar diri. Iyalah, orang miskin kan takkan nak rapat dengan orang kaya. Kami masih tahu diri. Saya pun rasa lagi bagus kalau tak ada sesiapa tahu yang kami berdua ni sepupu. Mereka tak tahu pun masih ada yang membandingkan kami berdua apatah lagi kalau tahu."

Harraz membisu lalu dia mengalihkan pandangan ke arah lain.

"Macam mana awak boleh terfikir nak buka kedai sendiri?" Harraz mengubah topik daripada tadi tentang dirinya kini tentang aku pula.

"Saya? Mama Faiz yang tolong saya. Sebenarnya saya tak nak bantuan daripada mama Faiz. Jadi kami berbincang sama-sama setuju yang saya cuma pinjam modal dengan mama dia, Puan Hasniza sebab tu sekarang saya kerja keras. Saya nak bayar balik hutang."

"Nanti dulu! Awak cakap awak tengah berhutang tapi kenapa nak taja majlis kahwin saya? Rugilah. Kalau macam tu saya bayar. Saya ada masih duit."

"Saya ikhlas. Mana tahu lepas saya tolong awak. Rezeki saya makin melimpah ruah kan?"

Lama Harraz merenung kedua belah mataku. Aku melarikan pandangan.

"Awak banyak tanggungan Eryna. Ni si kecik ni macam mana? Awak juga yang nak bagi dia makan minum kan. Tak salah kalau saya tolong awak." Harraz mengusap kepala Inara.

"Saya cuma tebus kesalahan saya. Kalau tak disebabkan awak cuba nak selamatkan saya dari jadi mangsa...." Aku tak mampu meneruskan ayat itu.

"Awak terpaksa bertanggungjawab atas saya. Kalaulah awak tak tolong saya mesti awak dah kahwin macam orang lain, mungkin dah bahagia pun. Saya tahu mesti masa tu makin menebal rasa benci awak pada saya kan. Iyalah, saya kan musuh abadi awak. Sedangkan masa tu awak baru nak mulakan hubungan dengan Eliana kan?" Entah kenapa aku sendiri rasa tersakiti dengan ayat yang baru tuturkan tadi.

Andaikan Cinta Itu AdaTempat di mana cerita hidup. Terokai sekarang