BAB 40

1K 20 5
                                        

"Uncle! Inara nak makan aiskrim. Dah lama Inara nak makan tapi ibu tak bagi!" Inara mengadu pada Harraz bila dia nampak aiskrim yang bersusun pelbagai perisa di dalam peti sejuk.

Mulalah mengadu macam-macam. Inara pun satu macamlah dah kenal lama Harraz. Mesranya macam anak dengan ayah. Isy! Apalah aku ni dah tentu diorang ni anak beranak.

"Ibu cakap apa, tak baik kan makan benda-benda manis nanti sakit gigi. Bukan saja-saja ibu tak bagi. Baru aje dua minggu lepas ibu bawak Inara pergi klinik jumpa doktor. Bila doktor check gigi. Inara janji dengan ibu tak nak makan manis sampai menangis-nangis peluk ibu. Sekarang mana janjinya? Dah lebur dah ke?" bebelku memberi peringatan pada Inara.

Inara mencebikkan bibirnya. Merajuklah tu. Saja nakkan perhatian.

"Ibu Inara tu memang saja tak nak bagi. Mak uncle bagi aje dulu. Uncle masa kecik-kecik selalu aje jumpa doktor gigi tapi lepas tu uncle makan la benda manis balik. Dah kita sakit mestilah jumpa doktor kan?" Giliran Harraz mencebikkan bibirnya sebiji macam Inara.

Eh, si Harraz ni mengajar benda bukan-bukan pulak kat anak. Ada nak kena pelangkung ni. Eloklah dua beranak ni buat perangai. Patutlah gigi Inara tak cantik rupanya bapak dia dulu pun macam tu. Kalau dah bapak borek anak pun rintiklah. Mengikut benda bagus tak apa juga ini benda yang tak bagus pasal bapaknya juga nak ikut.

"Ibu, please nak aiskrim." rayu Inara sambil mengelipkan matanya berkali-kali. Ingat comellah tu?

"Sekali sekala apa salahnya." Harraz menyokong Inara.

"Iyalah, tapi kalau jadi apa-apa jangan cakap ibu tak ingatkan. Kalau Inara sakit gigi lagi marah uncle okey deal?" Aku memberi persetujuan tetapi bersyarat.

"Baik mem." usai Harraz menjawab dia memimpin tangan Inara ke kaunter pesanan.

"Inara nak flavour yang mana?"

"Nak strawberry mix vanilla. Topping jelly rainbow." balas Inara.

Amboi anak aku sorang ni kemain order siap ada tambahan lagi.

"Uncle nak flavour blueberry ajelah." Giliran Harraz pula memilih.

"Awak nak apa?" Suara itu menyedarkanku dari lamunan.

Aku mencari-cari pemilik suara sambil pandang sekeliling.

"Eryna nak aiskrim apa?" soal Harraz lagi. Tak pernah aku dengar suara Harraz selembut itu. Dah kenapa dia ni?

"Saya nak coklat."

Setelah mendapatkan aiskrim kami mengambil tempat. Dapat sahaja aiskrim dua beranak ni memang dah tak toleh kiri kanan. Terasa dunia ini milik mereka berdua sahaja. Sabarlah, dah macam aku bawa dua orang budak-budak makan aiskrim. Tak habis dengan tu Harraz buat perangai mengusik Inara nak mencuri aiskirm Inara. Apa lagi menjeritlah si Inara.

Pantas aku menjeling Inara dia terus diam. Tahu pun takut tengok ibunya dah bagi amaran. Harraz pula tak henti-henti menyakat Inara. Nak tukar aiskrimlah. Nak main suap-suap kemudian saja Harraz suap ke hidung Inara.

Terkekeh Inara kerana kesejukkan. Makin galak dua beranak ni ketawa. Kadang-kadang ada orang memandang mereka berdua berkali-kali. Aku pun hairan dari mana datang sifat Harraz yang seperti kebudak-budakan itu. Siap sekepala pulak tu.

"Awak tak makan ke aiskrim tu?" soal Harraz lalu memandang bekas aiskrim aku yang isi langsung tak berkurang.

"Tak sedap ke?" soal Harraz lagi.

"Tak lalu nak makan. Ambillah." Aku menolak bekas aiskrim pada Harraz. Bukan tangan Harraz yang menyambut tapi tangan kecil Inara yang menyambar. Riuh lagilah mulut dua beranak ni kerana Harraz makin galak mengusik. Kemudian, akhirnya mereka berkongsi.

Terimbas kembali sewaktu ambil Inara balik dari sekolah tadi. Ingatkan nak hantar Inara terus balik rumah kemudian aku kembali sambung kerja.

"Inara, kalau uncle ajak jalan-jalan nak tak?" soal Harraz.

"Nak!" Ceria Inara membalas.

"Ibu, kalau uncle nak ajak Inara jalan-jalan boleh?" Harraz memandangku.

"Kenapa nak bawak dia berjalan pulak? Biarlah dia duduk rumah buat kerja rumah." Ringkas aku menjawab. Tak perlu risaukan Inara nanti kalau dia ikut Harraz berjalan-jalan lagipun aku nak sambung buat kerja. Kalau ingatkan Inara habis tak senang duduk nanti aku.

"Awak ni cuba prihatin sikit dengan anak tu. Tak perasan ke muka Inara tu monyok sejak masuk kereta tadi. Cubalah tanya apa masalah dia." Terkejut aku mendengar Harraz mengubah panggilan aku. Daripada menggunakan 'aku' bertukar menjadi 'awak'. Nampak bahasanya juga menjadi lebih lembut.

Aku mendiamkan diri sahaja.

"Saya nak sambung kerja."

"Bukannya saya ajak awak pun. Saya ajak Inara."

"Inara bukan nak ikut pun kalau saya tak ada." Bukannya aku tak tahu yang Inara memang takkan ikut kalau ibunya tak ada.

"Inara, uncle nampak Inara macam tak happy aje. Kenapa?" Mesra Harraz bertanyakan masalah Inara.

Inara mengeluh.

Amboi Inara dah pandai mengeluh. Mana pernah dia mengeluh depan aku selama ini.

"Ada orang tak nak kawan Inara."

"Kenapa? Inara ada buat salah ke."

Aku hanya memasang telinga mendengar perbualan mereka berdua.

"Inara nak kawan Adam tapi dia tak nak. Dia tak suka kawan dengan Inara. Dia kata Inara sombong padahal Inara selalu tegur dia. Ibu pun ajar kalau nak berkawan dengan orang kena cakap baik-baik jaga hati orang. Inara kesian tengok dia. Ayah dia garang sangat. Adam baik cuma dia tak suka kawan dengan perempuan. "

"Inara suka kawan dengan lelaki ke?" soal Harraz lagi sempat dia mengerling padaku. Aik, macam nak perli aku aje yang dulu suka kawan dengan lelaki.

"Tak pun, Inara cuma nak kawan dengan Adam aje." Macam pelik aje anak aku ni. Dia suka si Adam tu ke? Amboi kecik-kecik dah pandai ye.

"Inara suka Adam ke?" Dahi Harraz dah berlapis-lapis mendengar jawapan Inara.

"Taklah, Inara nak kawan aje sebab dalam ramai-ramai lelaki yang Inara kenal dia aje tak suka Inara. Inara pun tak faham kenapa. Inara tak pernah buat salah dengan dia pun."

Harraz dah ketawa mendengar luahan hati Inara.

"Kenapa awak gelak?" soal aku.

"Janganlah ambil hati Inara, uncle dulu pun pernah rasa apa yang Inara rasa. Masa sekolah dulu uncle pun tak faham kenapa dalam ramai-ramai perempuan kita kenal mesti ada sorang paling tak suka kita. Kebetulan nama kawan Inara tu sama dengan nama uncle. Nama uncle pun Adam tau." Harraz menceritakan perihal berkait dirinya.

"Eleh, nak cakap akulah yang paling anti dengan dia dulu tu." Kemudian aku baru sedar yang Harraz baru saja menyebut namanya!

"Ye ke, uncle? Lepas tu sekarang apa yang dah jadi dengan kawan perempuan uncle?" Teruja Inara ingin tahu. Mujurlah Inara tak perasan.

"Dia dah jadi isteri uncle."

Terbuntang mataku mendengar jawapan Harraz. Melalut apa Harraz ni tiba-tiba berkait hal suami isteri ni.

"Isteri? Isteri tu apa?" Inara yang masih tak tahu apa begitu penasaran ingin mengetahui maksud itu.

"Ibu, isteri tu maksudnya apa?" soal Inara padaku setelah dia sedar yang ibunya sudah lama membisu.

Geram aku melihat Harraz. Dia dah ketawa terkekeh. Aku pula yang terkulat-kulat mencari alasan untuk mengelak menjawab soalan Inara.

"Nanti Inara dah besar Inara akan tahu. Dahlah jom ikut uncle. Kita keluar jalan-jalan nak?" Harraz mencelah.

"Nak! Nak! Ibu jomlah!" Inara kembali ceria. Akhirnya aku terpaksa turuti kehendak Inara. Mujurlah petang ini kerja aku tak tinggal banyak lagi dapatlah temankan Inara keluar dengan Harraz.

Andaikan Cinta Itu AdaTempat di mana cerita hidup. Terokai sekarang