BAB 47

1K 19 0
                                        

Tersedar dari lena Harraz mengejutku untuk solat subuh. Aku tertidur sambil duduk diatas kerusi dan kepalaku berbantalkan lengan Harraz. Takut punya pasal dengan kejadian semalam aku tak berani nak duduk jauh darinya. Biarlah kalau Harraz nak mengejek aku ataupun mengutuk selepas ini aku tak peduli.

Setelah membuka mata aku memegang pinggang. Sakitnya pinggang ni ya Allah. Baru sehari tak dapat tidur atas tilam dah lenguh macam ni.

"Kenapa sakit pinggang ke?" soal Harraz sambil mengerling padaku.

"Sakitlah, saya yang muda lagi ni pun boleh sakit badan jaga awak inikan awak nak suruh umi yang dah tua tu tunggu? Gilalah." Hujung ayat itu aku perlahankan suara.

"Kenapa menyesal ke tunggu aku kat sini?"

"Sikitlah menyesal dahlah kena kacau dengan hantu semalam. Kena tidur duduk macam ni tapi nak buat macam mana suami saya ni kan sakit." Aku menggosokkan mata sambil tertawa kecil.

"Kalau ikutkan kau tak payah nak susahkan diri jaga aku. Aku dah biasa dah kena pukul dengan abah tak pernah pun hantar sampai hospital. Buat malu aje hantar hospital mesti orang ingat aku ni lembik baru kena pukul sikit dah masuk hospital. Kau pun kan sakit tak payahlah susahkan diri." Harraz memeluk tubuhnya.

"Tak teruk awak cakap? Hello, Encik Adam Harraz Bin Abdul Halim awak kena pukul teruk tahu tak semalam? Kalau kepala tu kena pijak boleh jadi biul tau tak? Tak pasal-pasal daripada bijak terus jadi biul kepala otak tu." bebelku mendengar kata-kata Harraz. Nampak betul pasrahnya.

"Biarlah jadi biul pun kau pun bukannya nak jadi bini aku kan? Semua orang pun bukannya suka dengan aku. Apa gunanya lagi? Eloklah jadi biul masuk aje Tanjung Rambutan lagi senang."

Aku mengecilkan mataku. Mamat ni bersyukurlah sikit aku dah bersusah payah tunggu dia dekat sini. Kalau hantu tu semalam kacau dia tak adalah dia takut sangat kan sebab ada aku. Eleh, perasan entah-entah dia tak takut. Aku aje yang melebih sebab terlampau takut.

"Ah, tak kesahlah nak jadi biul ke gila ke apa. Boleh tak awak bersyukur sikit sekurang-kurangnya lepas awak kena pukul awak masih boleh berfikir dengan waras. Buatnya ada pendarahan dalam kepala ke apa. Tak pasal-pasal jejaskan kesihatan awak. Awakkan muda lagi, kalau saya dengan Eliana dah tak nak kat awak. Awak carilah perempuan lain. Awakkan handsome setakat sekali mengayat aje dah dapat. Saya ni hah yang susah sikit nak dapat yang baru. Banyak benda nak kena adjust baru orang nak."

"Apa? Kau cakap aku handsome ke?" Harraz dah tersengih macam kerang busuk. Baru kena puji sikit dah kembang semangkuk.

"Tak, bila masa saya cakap." Aku pura-pura tak tahu.

"Tapi tadi aku dengar. Telinga aku belum pekak lagi Eryna Sofia."

"Patutlah semalam kau nak goda aku kan? Iyalah, mesti masa tu kau baru perasan aku ni sebenarnya kacak kan?"

"Ada ke situ pulak? Saya saja suka-suka aje. Tak ada pulak niat nak menggoda awak, tak kuasalah bukan awak boleh buat apa pun."

"Jadi kalau aku boleh buat apa-apa masa kau goda aku. Kau nak aku buat apa?" Harraz dah tenung aku dengan senyuman nakalnya.

Hatiku menjadi berdebar-debar.

"Tak, saya buat sebab dasar bergurau. Alah, setakat pegang-pegang tangan aje pun. Takkanlah dah tergoda?" Aku mencebikkan bibir.

"Kau tak pernah bergurau dengan aku macam ni tau? Aku ni lelaki, aku tahulah diri aku. Pantang betullah dengan perempuan datang nak bermanja dengan kita ni. Okeylah aku bagi perumpamaan dekat kau. Anggap ajelah macam aku ni kucing dan kau pulak ikan. Kucing kalau nampak ikan takkan nak tengok aje kan? Rezeki kan? Mestilah kucing tu terus ngap!" Harraz membuat tangan seperti ingin menangkap. Makin membahang wajahku menahan malu.

Harraz tahu yang aku sudah malu. Memang tiket dialah nak mengejek aku.

"Saya cuma bergurau aje!" Aku menegaskan lagi untuk menutup tuduhan Harraz.

"Habistu kau bergurau dengan Faiz macam ni ke?"

"Takkanlah saya nak gurau dengan dia macam tu? Dia bukannya suami saya."

"Maknanya gurauan kau tadi memang untuk suami ajelah kan? Untunglah dapat wife manja macam ni. Hari-hari macam honeymoon." Harraz ketawa besar. Melebih pulak dia ni.

Aku memukul kakinya.

"Saya rasa eloklah awak ni jadi biul. Malas nak layan." Aku mula bangun untuk menunaikan solat.

"Eleh, dah malulah tu." Harraz masih tak habis-habis mengejekku. Menyesal pulak puji dia tadi.

******

Hari ini Harraz sudah dibenarkan untuk keluar dari Hospital. Alhamdulillah, tak perlulah aku nak tunggu lagi dekat hospital lagi. Cukup-cukuplah semalam kes burung langgar tingkap. Kalau bersambung hari kedua silap-silap naga pulak yang langgar tingkap. Lagi bergegarlah hospital ni nanti.

"Eryna okey ke semalam?" soal ayah.

"Okeylah, kenapa Eryna nampak macam tak okey ke?" balasku sambil menilik penampilan diriku. Semuanya okey, cun pun cun. Apa yang tak kena?

"Ayah tanya aje."

"Daripada ayah tanya Eryna. Baik ayah tanya menantu ayah tu. Muka nampak macam kena sembelit aje. Dah nak balik rumah kut cubalah happy sikit kan ayah?" Aku mengerling pada Harraz melalui cermin pandang belakang kereta.

Ayah hanya tersenyum mendengar kataku.

"Harraz macam mana? Teruk lagi ke sakitnya?" Ramah ayah menyoal menantunya.

"Alah, ayah sakit sikit aje. Okey, tak adalah teruk mana pun. Setakat lebam-lebam kena pukul tu biasalah kan. Orang lelaki mestilah kuat." Megah betul cara Harraz bercakap. Sikit aje konon, sampai lunyai dia kena belasah dengan bapak sendiri. Itu kata sikit aje!

"Kalau okey, Alhamdulillah." Itu saja ayah menjawab.

"Eryna lama lagi ke dekat sini?" soal ayah lagi.

"Tak tahulah ayah tengok keadaan tapi dalam terdekat Eryna memang kena baliklah sebab nak pantau keadaan dekat sanakan. Lagipun baru-baru ni Eryna baru tambah pekerja baru supaya senang untuk cover Eryna. Iyalah, kesian jugak dekat Fathia tapi kalau balik pun tak bawak kut si kecik tu. Kan sekarang tengah cuti panjang sampai dua minggu. Biarlah tinggal sini sekejap."

"Balik dengan Faiz ke sendiri?"

"Faiz hari ni nak balik. Rasanya petang nanti dia baliklah kut. Tengoklah petang nanti ke Eryna nak jumpa Faiz sekejap ke, kang dia cakap apa pulak Eryna tak jumpa dia sebelum balik."

"Harraz pulak bila mula kerja?" Ayah tiba-tiba bertanya pada Harraz.

"Tengok keadaan jugak. Kalau ikutkan dah minta cuti lama dengan Encik Rosli tapi dah jadi macam ni tambah pulak kena belasah. Kena minta cuti lainlah." Hanya itu Harraz mampu berkata walaupun nampak berat baginya.

Aku turut bersimpati dengan nasib Harraz oleh kerana itu memadam segala amarah dan ego yang bertandang dalam hati. Aku memilih untuk memaafkan sahaja perbuatan dia selama ini. Harraz bukannya tidak baik cuma sebagai seorang manusia biasa mesti ada silapnya. Sudahlah tak jadi kahwin, kena pulak tipu dengan aku tentang Inara dan akhirnya kena belasah dengan abah sendiri. Sabarlah Harraz. Ini adalah ujian peringatan juga buatnya.

Andaikan Cinta Itu AdaTempat di mana cerita hidup. Terokai sekarang