"Sepanjang kita kahwin tak pernah pun awak jejakkan kaki dekat rumah saya. Tiba-tiba sibuk nak ikut kenapa?" Aku berbisik menjeling pada Harraz. Harraz tersengih-sengih sambil berborak dengan ayah dan Faiz.
"Siapa kata aku tak pernah jejakkan kaki dekat sini? "
"Awakkan orang kaya manalah hadap rumah buruk macam rumah saya ni."
"Buruk apanya?"
"Apa benda yang korang bisik-bisikkan tu?" Ayah menegurku dan Harraz. Iyalah, ayah perasan yang aku tak henti-henti menjeling si Harraz.
Si Harraz pun buat muka toya aje. Siap tersengih-sengih macam kerang busuk. Pada awalnya memang aku ingin ayah ambil aku dari rumah sana sahaja tapi tiba-tiba ayah menelefon yang ayah tak boleh bawa kereta sebab sakit lutut. Jadi ayah mahu saja suruh Faiz saja yang ambilku. Sudahnya, Harraz mencelah dia kata ingin menghantarku kerana tak mahu menyusahkan Faiz. Selepas saja panggilan dimatikan Harraz tersenyum mengejek.
"Tak adalah ayah, Harraz ni dia saja nak sakitkan hati adik." Laju sahaja mulutku mengata dia.
Apa lagi terbuntang biji matanya walaupun dia tak tahu apa salahnya yang sebenarnya tapi aku peduli apa. Kenapa dia tak suka sangat bila aku sebut nama Faiz? Cemburu, tak mungkin! Mustahil! Mungkin dia saja nak kenakan aku.
"Ya Allah, apa salah abang, sayang? Abang tak ada buat salah apa pun. Kenapa sayang nak marah-marah ni? Tadi kemain manja dengan abang siap peluk lengan abang tak nak lepaskan. Sampai abang nak pergi mandi pun sayang nak ikut." Sudah! Mambang mana dah rasuk kepala otak si Harraz ni sampai mereng. Siap 'berabang bersayang' ni.
Loya tekak, geli geleman dan pakej mahu muntah aku dengarnya. Kalau nak berlakon agak-agaklah. Depan ayah dengan Faiz kut, mana aku nak sorok muka ni? Nasib baik Inara tengah tidur. Kalau dia dengar lagilah malu aku.
"Awak ni dah kenapa tiba-tiba panggil macam tu! Kena rasuk dek syaitan ke?" Aku mengumam perlahan.
Ayah dah gelak sakan.
"Itu baru sikit Harraz, kalau Harraz kenal Eryna ni betul-betul macam mana. Dia punya manja tu, Ya Allah, sebijik macam Inara ni la. Kerja nak menempek sebelah kita, kadang-kadang nak buat kerja pun tak boleh." Ayah seperti menyokong kata-kata Harraz.
"Iya ke ayah, alah Inara kemana tumpahnya kuah kalau tak nasi kan sayang?" ujar Harraz sambil mengusap kepala Inara yang sedang tidur dipangkuanku.
"Ye ke si Inara ni ikut perangai ibu dia?" soal Faiz.
"Iya, Faiz kenapa tak percaya ke?" balas ayah.
"Taklah, rasa kelakar pula bayangkan yang Eryna ni kuat menempek sebelah pak cik. Iyalah, Faiz pun kenal dia kan sejenis yang gangster sikit. Bayangkan kenal-kenal aje dah kena pelempang sampai terpaling muka." Faiz pun ikut juga membahan aku.
Mereka bertiga menjadi galak ketawakan aku.
"Itulah yang pak cik tak faham kenapa dia ni jenis kasar sikit. Dalam-dalam manjanya tu terselit garang sikit. Kenapa kamu boleh kena lempang dengan Eryna?"
"Alah, Eryna ingat dia ni cuba buat benda tak elok dekat sorang perempuan ni. Dekat lorong pulak tu. Eryna memang tak fikir panjang. Eryna datang aje terus lempang muka Faiz. Bingung juga Faiz masa tu. Rupanya bila dengar cerita rupanya si Faiz yang selamatkan perempuan tu. Bukan sengaja Eryna lempang si Faiz. Dah masa tu muka dia macam penyagak memanglah Eryna tak fikir panjang."
"Awak cakap muka saya macam penyagak?" soal Faiz.
"Iyalah, penyagak! Lepas tu suka kacau saya dekat kolej dulu. Tak habis-habis muka awak aje datang nak ajak saya berkawan dengan awak. Saya ingat awak ni lelaki jahat yang suka permainkan perempuan. Apa orang tu ? Hah, orang panggil playboy!"
"Awak pun apa kurangnya Eryna? Dahlah sombong, suka buat macam muncung itik bila saya tanya khabar."
"Habis dah awak tanya soalan sama setiap hari. Dah awak nampak saya pergi kelas maknanya saya sihatlah. Kalau saya sakit tak adalah jadi orang yang pertama yang terpacak dekat kelas."
"Nampak tak pak cik, Eryna ni memang sejenis suka menjawab sebab tu saya suka berkawan dengan dia ni tapi kalau nak buat bini. Tak sangguplah saya. Dah dua-dua kuat menjawab siapa yang nak mengalah?" Faiz mengutuk betul-betul depanku.
Ayah hanya ketawa, ayah tak kecil hati pun dengan gurauan Faiz. Dia pun dah anggap Faiz macam anak sendiri. Kadang-kadang ayah sendiri yang menumpang Faiz untuk mengata aku.
"Tak apa sekarang pulak giliran Harraz nak tengok perangai Eryna ni macam mana." Ayah membalas.
"Apa yang Faiz cakap tu betul dulu masa kat sekolah kami berdua dah macam musuh tak boleh bertentang mata walaupun jarak 5 km. Kuat menjawab tu tak payah cakaplah." Harraz setelah lama mendiamkan diri kembali bersuara untuk menceritakan kisah aku.
"Awak yang suka cari gaduh dengan saya dulu!" Aku mengetap bibirku.
"Sayang pun suka cari gaduh dengan abang kan?" Harraz semakin galak menggunakan panggilan itu.
"Ayah, ada ke patut Harraz ni dulu suka sorok kasut adik masa kat surau? Bila adik nak balik sekolah, puas adik cari sampai kena pusing belakang pintu lelaki masuk. Adik nampak dia tengah pegang kasut adik. Ada ke patut dia campak kasut adik? Apa lagi adik geram adik baling kasut tu dekat dia tak sangka pulak memang tepat kena muka dia. Lepas tu adik ambil kasut balik adik terus lari balik." Aku mengungkit semula kisah persengketaan antara aku dengan si Harraz dulu.
Pecah tawa Faiz setelah tekun mendengar kisah si Harraz. Terbahak-bahak Faiz gelak sampai nak terkeluar air matanya.
"Tak kelakar pun." Ringkas aku menjawab.
"Seriuslah Harraz? Aku pernah kena baling kasut tumit tinggi yang 4 inci tebal tu. Nasib baik kena lengan kalau kena kepala boleh bocor beb. Dia salahkan aku sebab dia tak pandai nak pakai kasut tu."
"Memanglah salah awak, dah saya tak pandai yang awak paksa kenapa? Sampai nak lebam kaki saya, konon nak ajar jadi perempuan sejati konon. Lagi bagus pakai selipar kedai rm2 lagi."
Saat itu Inara tersedar dari tidurnya. Dia melihat sekeliling dan akhirnya sekali dia memandangku.
"Ibu, kenapa bising-bising?" Soal Inara yang masih mamai.
"Tengoklah tu semua sibuk kutuk ibu. Diorang gelakkan ibu." Aku mengadu pada Inara.
"Kenapa kutuk ibu kita nanti Allah marah. Nak masuk neraka ke?" Ah, sudah selepas Inara berkata. Mereka hanya tersenyum saja.
"Nanti dioranglah minta maaflah balik. Dahlah, Inara jom kita pergi mandi. Rindu tak ibu? Seharian tak jumpa si busuk ibu ni!" Aku tunduk lalu mencium pipi Inara berkali-kali. Tertawa Inara menahan geli.
"Ayah, adik nak pergi mandi dulu." Aku mula bangun. Inara hanya mengikutiku.
"Iyalah, elok-elok jalan. Inara tengok ibu tu." Sempat ayah mengerling pada kakiku yang masih berbalut.
"Kaki ibu sakit lagi ke?" Soal Inara lalu membongkokkan badannya dan memegang kakiku yang berbalut itu.
"Tak dah, kenapa?"
"Saja tanya semalam Inara nak tanya tapi Inara takut sebab semalam ibukan menangis. Ibu nampak macam marah. Betul ke ibu okey?"
Aku memandang pada Harraz. Harraz pun turut membalas pandanganku.
"Ibu tak marahlah, ibu cuma menangis sebab sakit kaki tu aje."
"Ibu tak marahkan Inara kan?"
"Tak, anak ibu tak ada buat salahkan kenapa ibu nak marah pulak?"
"Iya ke? Kalau macam tu Inara sayang ibu sangat-sangat." Inara memelukku.
"Ibu pun sayang Inara." Aku mengusap kepala Inara. Inilah kekasihku yang sebenarnya anakku. Kasih sayangku takkan pernah luput padanya. Dia adalah separuh nyawaku.

ANDA SEDANG MEMBACA
Andaikan Cinta Itu Ada
RomanceSejarah silam yang membuatkan ERYNA SOFIA trauma berasa jijik dengan diri sendiri. Perkenalan antaranya dengan ADAM HARRAZ memberi sejuta kenangan pahit padanya walaupun pada awalnya Eryna mencintai jejaka itu. Mereka disatukan kerana fitnah orang k...