SONRA SEN GÜLDÜN (Tamamlandı)

113. Bölüm - Pişmaniye Duygular

Merhaba,

Hadi bu bölüm de bana gelsin :)

Keyifli okumalar  🧡

🎈

23. yaşımdan ümidi kestim ben.

İnsanlar genelde hayattan ümidi keser ama ben genele yaymıyorum bu kesintiyi. Sadece 23'den kestim. Faturayı ödememişim de, elektrik kesilmiş gibi.

Aldığım kararları uygulayabilmem için üzerinden bir güncük bile vakit geçmemişken başıma gelenleri gördünüz. Ben de gördüm.

Bir an önce 24'e geçmek istedim çünkü daha başından belliydi yeni yaşımla hiç iyi anlaşamayacağımız. O benimle anlaşmazsa, ben de onunla anlaşmam, kaybeden 23'üncü yaşım olur biliyorum. Sadece, Ahu Bayraktaroğlu asla kaybetmez demeye korkuyorum artık.

Maşallah dediğim üç gün yaşadığı için, artık her şeyi içimden konuşmaya karar verdim. Ben ve uygulayamadığım kararlarımın sonsuza kadar uzayan listesinin yeni maddeleri...

Herkes bana karşı, bense pişman değilim, aklım hala yapamadıklarımda.

Desem de inanmayın.

Gizli gizli ağladığım o gece, anneme yakalandım. Ben kim, ağlamak kim? Hele gizli gizli ağlamak kim?

Sınavlardan önce mahalleye gittiğim günün gecesinde, herkesten önce uyuma bahanesiyle odaya çekilmiştim.

Deniz'in gönderdiği o saçma şiiri tekrar tekrar okuyup gülerken, her şey bir anda oldu.

Destina bana vurduğu gün ağlamamıştım, umrumda bile olmamıştı hatta gülmüştüm bile ama sanki tekme tokat dayak yemişim gibi ağlıyordum yatağın içinde.

Ağlayan pasta ile aramdaki tek fark pasta olmamamdı.

Annem odaya gelip sessizce yanıma uzandığında daha çok ağladım.

'Ağlamamın bitmesini bekliyorsan, bitecek gibi değil.' dedim annem uzun bir süre konuşmayınca. Bir birikmişlik var sonuçta içerde. Çarşı, pazar karışık.

'Ufuk seni seviyor diye mi ağlıyorsun?' diye sordu annem.

'Evet.' dedim. 'Çünkü beni sevdiği için  artık arkadaşım değiller .' dedim. O da vardı tabi ama en çok ölseniz umrumda olmaz dedim ya, işte ben onu nasıl söyledim hala bilmiyorum.

'Başka bir şey yok yani?' diye sordu annem hemen.

Nana reis bu, anlıyor.

Anneler anlamaz mı hiç?

'Akıllı geçinen saflar gibi hissediyorum kendimi, beni kandırmışlar resmen.'  dedim, ee bu da vardı tabi, doğruya doğru.

'Sen de onları kırdın.' dedi annem. Beni tanıyor.

Anneler tanımaz mı hiç?

'Evet.' dedim.

Oh, iyi ki kırdım. Bir daha olsa, bir daha kırarım. Başka şeyler de söylerim bu sefer. Hazırladım kendimi, neler neler var aklımda duysanız küçük dilinizi yutarsınız.

Neden ağlıyorsun o zaman Ahu?

'Neden ağlıyorsun o zaman bebeğim?' dedi annem.

Anneler içimizi duymaz mı hiç?

'O da ağladı diye.'

'Ufuk da mı ağladı?'

'Kesin ağlamıştır. İnşallah ağlamıştır. Ağlamıştır da burnundan çıkan sümükler baloncuk olup Destina'nın bluzuna sürülmüştür. Ağlar o, ben biliyorum.' dedim.