SONRA SEN GÜLDÜN (Tamamlandı)

11.Bölüm - Uçtu, Gitti Ahu

Hellooo🦋

Her güzel şey bitermiş, benim tatil de bitti 🙈

Keyifli okumalar  bebeksular🧡

🎈

 

'İçeriye bir yere yapıver.'

Alihandro'nun yüzü sanırım benim ani şekilde değişen ruh halim yüzünden biraz asılmıştı ama olması gereken buydu. Başka bir şey değil.

'Yapamam, çarpılırım.' dedim yalandan. Tuvaletim falan yoktu, olsa bile asla yapamazdım.

'Ne yapmamı istiyorsun, yani çişinle alakalı?' dedi gergince ellerini benden çekip iki yana açarak.

'Tutarım ben, bir şey yapmana gerek yok. Bir de çarpılmakla uğraşamam şimdi.' dedim. Sanırım şuan kucağından inmeliydim. Hem de hemen.

Splinter usta, umarım beni yemezsin.

Ayaklarımı yere koyup Alihan'ın dizlerinden kalktım, beni engellemediği için sevinmiştim bir bakıma. Diğer bakım konusunda konuşmak istemiyorum.

'Kaçıp parka gidemiyorsun diye deliriyorsun şuan değil mi?' dedi ben ortada birkaç adım atıp dolanırken.

'Nereden anladın?' diye sordum. Keşke şimdi buradan çıkıp, parka gidip sallanmamın bir imkanı olsaydı.

Uçsaydım sonsuz mavi göklere.

Alihan oturduğu odunların üzerinden kalkıp, kıyafetine bulaşan tozları asil bir el hareketi ile silkeledi ve yanıma geldi.

'Kaçma Ceylan.' dedi gözlerini gözlerime dikerek.

'Kovalama o zaman.' diye kestirip attım.

'Yakalarım belki.'

Kovalamaca oynayamazdım, ben koşmazdım çok yorulurdum. Ama teslim de olmazdım. Onun ismi başka biriyle anılmıştı bir kere, onlar istese de istemese de bunu değiştirmeye kimsenin gücü yetmezdi. Alihan'ın kalbini iyileştirmeye benim gücüm yetmezdi.

Kursağımla kalbim arasında sıkışıp kalan hislerim midemi bulandırıyordu.

Alihan bir metre ötemde nefes aldıkça, içimden geçen ona sarılma hissi, ne bunun ismi?

Özlemek mi?

Aşk mı?

Kalbimin titremesi içimi gıcıklarken bu hissi daha önce yaşamamış olmanın üzüntüsü sardı bedenimi.

'Telefonun titriyor.'

'Üşümüştür.'

'Ahu, saçmalama telefonun çalıyor.'

Alihandro'nun sesi ile elimi cebime götürdüm.

Titreyen kalbim değil, telefonummuş meğer. Onu bile anlayamayacak kadar ne yaşıyordum?

'Işık arıyor.' dedim heyecanla telefonun ekranına bakıp.

'Dur kıpırdama, çekmezse kapanabilir.'

Olduğum yerde Işık'la konuşmaya çalışırken sesimi duyurmayı bir türlü başaramamıştım.

'Şuraya çıkacağım, sanırım orada çekiyor.' diyerek odunlara doğru büyük bir adım attım ama yüksek olduğu için hamlem boşa gitmişti.

Belimde hissettiğim eller, bana destek verip yukarı çıkmamı sağladı. Telefonu duvarın dibine dayadım ve Işık'ı aradım. Güç bela olduğumuz yeri tarif ettim, birazdan burada olurdu.

Dumanla daha hızlı haberleşirdik kesinlikle.

'İnmeyecek misin?'

'Burası daha güvenli.' diye gülümsedim olduğum yerde. Ağaç dalına tünemiş gamlı baykuş gibi tepedeydim. Olmayı sevdiğim yerde.