Her zamanki gibi ben yazarken çok eğlendim, umarım siz de eğlenirsiniz🧡
Her zamanki gibi 🙊 beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın olur muuu?
Ve her zamanki gibi keyifli okumalar dilerim 💁♀️
🎈
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yıldızları hedef al, ulaşamasan da göğe yükselirsin. ▪️Allame▪️
🎈
Ne diyordu Feridun Düzağaç, 'Olmaktan korktuğum yerdeyim, sendeyim...'
Benim hayatımın şarkısı böyle değildi tabiki de.
Hayatımı bir şarkı ile anlatacak olsam, 'Honki ponki toni nok, çalona bimbo bori rok, muşi muşi hubobo kozi zok, çiki çiki şayne tiki tak tok' derdim.
Hayatın anlamsız karmaşasından esinlenilmiş gibi saçma sözleri olan, ama yaşamak zorunda olduğumuzu gösterir gibi garip bir şekilde kendini dinleten bu şarkı.
Ben yine olmaktan korktuğum yerde değil, parmaklıklar ardındaydım. Buranın sakinliği ilkinde hoşuma gitmişti ama şimdi...
Karşımda lastikli donu dizlerinde biten bir Dudu teyze, yerdeki betonu izleyen ve her bir pürüzü ezberlediğine emin olduğum Hazal, ağlamaktan gözyaşı kuruyan İnci teyze ve başını dizlerime koyup Soner'e ağıtlar yakan Merve vardı.
' Aaa, yeter ama bu ne suratınız? Hiç nezarete düşmediniz mi?' dedim sırtımı soğuk duvara yaslayıp.
Hepsi aynı anda bana baktı hayretle.
Düşmediler tabi Ahu.
Herkes ben değil, bir Ahu kolay yetişmiyor neticede.
Merve'yi dizimden kaldırıp, parmaklıklara yaklaştım ve başımı uzattım.
'Memur bey, hastaneden haber var mı?'
'Daha on dakika önce sordunuz?'
'İstersem bir dakika önce sorarım. Soramaz mıyım?' dediğimde derin bir nefes alıp ahizeyi kaldırdı ve biriyle konuştu.
'İyiymiş, küçük bir yaraymış. Dikiş atıp ifadesini alacaklarmış.'
'Kesin bilgi mi?' dedim şüpheyle.
'Hastane polisini aradım.'
Yüzümü buruşturup içeridekilere döndüm. Zaten duymuşlardı ama yine de söyleme ihtiyacı hissettim.
