SONRA SEN GÜLDÜN (Tamamlandı)

122.Bölüm - Sonra Sen Geldin

Merhaba,

Bu bölüm, o bölüm :)

Keyifli okumalar 🧡

🎈

Şuraya mezun olacak bir kız çizelim.

Güzel resim çizen insanlara imrendiğimi farkettiğimde 24.40 yaşındaydım. Herkes her şeyi düzgün yapamaz ama ben yaparım sanarak geçti bunca yaşım.

'Ahu bu ne?'

'Neye benziyor İpek böceğim?'

İpek yanıma doğru yaklaştı ve tek eliyle ağzını kapatarak kulağıma fısıldadı.

'Kaka.'

'Kaka mı?' diye kahkahayı patlatırken Zeliha abla kızgın bir bakış attı İpek'e.

'İpekk.'

'Ya Ahu, sus annem duyuyor.' dedi İpek koluma hafifçe vurarak.

'Ama bebeğim, bulut bu.'

'Neresi bulut?'

'Bak işte, busbulut.'

'Busbulut ne demek?'

'Adamın dibi gibi, bulut gibi bulut demek.' dediğimde İpek şaşkınca baktı bana.

'Boşver boşver. Sen çiz hadi bakayım nasıl oluyor?' dedim ve kalemi uzattım.

İpek küçük parmaklarıyla, anlamadığım bir yamuklukta tuttu kalemi. Kalemi tutuşuna da gülecektim ama kendimi durdurdum. Ona güldüğümü anlarsa kalemi atıp evine gidebilirdi. Çocuk ergeni.

'Evi kapatmayacak olmana sevindim Ahu. Bir ayağın yine burada olsun.'

'Kirayı ödeyebildiğim kadar devam edeceğim Zeliha abla. Sonra ne olur bilmem. Yine dönüp dolaşıp buralara geleceğim elbet. Benimki bir yolculuk, sadece dönüşü belli olmayan bir yolculuk. Baktım dönmeyeceğim, o zaman eşyalarımı toplatırım bizimkilere. Mobilyalar kalsın, benden sonraki öğrencilere verirsiniz.'

Zeliha abla kahvesinden bir yudum aldı.

'Belki Onur'lar gelir.'

'Aklınız varsa onu buraya getirmeyin. İyice alışacak rahata.'

'Maşallahı var. İşten güçten kaytarmıyor ne zamandır.'

'Kaytarsın da, bak bu defa ne yapıyorum ona!' dedim sinirlenip. Onur yanımda olmasa da beni sinirlendirebilen nadir insanlardan biriydi.

'Her eve lazım senden.'

'Bilim insanlarına talepte bulundum ama mailime dönmediler. Beni klonlasalar herkes rahat eder.' dedim gülerek.

'İlahi Ahu.'

Alemim d'mi?

'Biz yavaştan kalkalım, seni evde bulmak mümkün olmuyor. İyi oldu gördüğümüz.' diyerek ayaklandı Zeliha abla.

İpek biraz mızmızlansa da annesinin elinden tutup, resim defteri ve boyaları ile birlikte tıpış tıpış evine gitti.

Boş kalan evime baktım. İkinci öğrenci evimdi, aile evimden sonra en uzun kaldığım yerdi bu ev. Konuk oyuncular değişmişti, Hazal, Merve İklim... Ben hep buradaydım.

İklim, bir ay kadar önce son kirasını da ödeyip erkek arkadaşının evine taşınınca boş kalmıştı tüm odalar. Taşınması benim en başında istediğim bir şey olduğu için, hemen kabul etmiştim. Bir kaç defa tesadüfen eve erken geldiğimde sevgilisiyle evde basmıştım laf aramızda. Evimde donla gezen bir adam görmek istemeyişimi kimse sorgulayamazdı.