SONRA SEN GÜLDÜN (Tamamlandı)

52.Bölüm - Bela Geliyorum Demez, Ahu Da...

Merhaba,

Arkadaşlar bu sürpriz bölüm, sürpriz bölüm bunlar da okuyacak arkadaşlar 😂 (Ahu'nun dedesini takdim edişinden esinlendim)

Beğenmeyi ve satır aralarına yorumlaar yapmayı unutmayın 💃

Kontrol edemedim 🤫

Keyifli okumalar🧡

🎈

'Ahu, gözünü seveyim gitme gece gece.'

'Hazal çekil bak, bilerek yapıyor bu sesleri, gidip kafasını kıracağım .'

Ege beni delirtmek için gürültü yapmaya devam ederken, cinnetin eşiğindeydim. Baş ağrısı falan kalmamıştı ama bu belirli aralıklarla gelen ses beni daha fazla hasta ediyordu.

'Ya, bırak belli ki seninle uğraşmak için yapıyor. Hani arkadaşındı bu çocuk?'

'Arkadaşım değil, beni sinir etmek için yapıyor. Az önce anlaşmıştık, insan sözünü tutar ama nerde!' dedim yataktan çıkarken.

Uykular haram oldu, gençliğim bak talan da oldu.

Hazal uykulu gözlerle bana yalvarırken kulaklarıma dolan ses kan basıncımı arttırıyordu git gide.

Anahtarı kapıdan aldım.

' Sen git yat, çok ses gelirse ambulans çağır, çünkü elimde kalacak. ' dedim.

Bittin oğlum sen.

Merdivenlerden sinirle çıkarken, Nefise teyzenin duyacağından endişe edip adımlarımı sessizce atmaya başladım.

Elimi zile yapıştırıp açılana kadar basılı tutarken, Ege'nin gözüne yumruk atma planları yapıyordum.

' Yine ne var?' diye açtı Ege kapıyı.

İçeri girip kapıyı kapattım, ev sahibimizi ayağa kaldırmanın alemi yoktu.

'Elinin körü oldu. Az önce anlaşma yapmadık mı? Ses yok demedik mi? Ne yapıyorsun acaba!' dedim sesimi yükseltip.

'Hâlâ geliyor mu ses? Bu ne biçim ev arkadaş. Kum torbasını boş odaya taşıdım, senin odanın üstünde çalışmıyorum. Daha ne yapabilirim!' dedi Ege sinirle.

'Uyumayı deneyebilirsin mesela. Gözlerini kapatıyorsun, koyunları sayıyorsun, kaçta kaldığını hatırlamadığın bir anda pat, uyuyorsun. Gecenin körü oldu Ege.'

Ege sinirle nefes aldı.

'Anlaşıldı, burada çok işimiz var.'

Koridorda onunla konuşmaya devam ederken, gözlerim arkasındaki karanlık odada parlayan beyaz kemikleri görünen adama takıldı. Gözlerimi kocaman açtım ve ellerimi havaya kaldırdım.

'E-ege, hayalet!'

Çığlık atıp kaçacak yer ararken Ege'nin yakasına yapıştım ve onu ittire ittire düz duvara tırmanır gibi kendime yol açmaya çalıştım.

'Anneciimmm.' diye cıyakladım.

'Ne hayaleti saçmalama.' dedi Ege benim onu ittirmem yüzünden sendeleyerek.

'Odada, odada hayalet var!' diye kafamı onun yakasına koyup ittirmeye devam ederken Ege bir yandan beni tutmak için çırpınıyordu.

Çırpınırdı, Karadeniz...

Sonra hiç şaşırmayacağınız bir şey oldu.

Ben istemeden çok kötü bir şey yaptım.

Aslında isteyerek de yapmış olabilirim, çünkü yukarı çıkarken aklımda Ege'nin kafasını kırmak vardı.