Sınav sonuçları iyi olanları tebrik ederim. Olmayanlar için önümüzdeki sene boş şanslar dilerim 🌀
Pes etmek yok 💪
Keyifli okumalar🧡
🎈
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎈
'Çizdim kendi aklımca Hayatın resmini' Bir şey bilmezdim aslında Karıştırdım tüm renkleri Hata yaptım tabi'
Ben her zamanki yerimde, çirkin sesimle, en sevdiğim şarkıyı söylerken bir ses daha karıştı sesime.
'Herkes başka bir şeyden Kaçırmış kendini Bazen yaşlı gözlerle Kabullenmiş gerçekleri Bazen memnun gibi'
'Hoşgeldin.' dedim ve devam ettim. Saatlerdir bu şarkıyı kaç defa başa alıp tekrar söylediğimi saymayı bırakmıştım artık.
'Artık çok uzaklaştım En çokta kendimden Evden, senden, Göçmen kuşlar gibi.'
Çok geç kaldığım halde Solmuş resimlerde Kaç yıl geçmiş Hala güzel durur
Küçükken çok inanmıştım Eğer çok istersen Her şey mümkün İnanmak zor değil
Hikayem senle başlardı Senle devam etsin Beni seni inandır.'
🎈
'Neden ona, onu sevdiğini söylemiyorsun, belki şarkıda da dediği gibi seni inandırır?' dedi Giray. Ona hiç bir şey anlatmamıştım ama durumumla ilgili aşk acısı yorumları yapmıştı. Ortada olmayan bir aşkın acısını çektiğimi düşünüyordu. Laf.
Dakikalardır salıncağın üzerinde geriye doğru eğilmiş, sabit bir şekilde duruyor ve saç uçlarımın ince kumlu zemini süpürmesine izin veriyordum.
'Söyleyemem Giray.' dedim gözlerim kapalı bir halde.
'Neden?' diye sordu.
'Çünkü bunu henüz ben de bilmiyorum.'
'Ee biliyorsun ya işte. Daha nasıl öğreneceksin?'
'Sus Giray, duyamıyorum.' diye cevap verdim.
'Neyi duyamıyorsun Frambuaz?' diye sordu bu defa.
'Göçmen kuşların sesini.'
🎈
Güneşin batmaya yakın saatlerinde Giray'la vedalaşıp eve doğru giderken, Kürşat ve yanında yürüyen Zeynep'i gördüm. İkisine de olan kızgınlığım yüzünden yanlarından geçip gidecekken Zeynep önümde durdu.
