Merhaba,
Kontrol edemedim :( 🙏
Keyifli okumalar 🧡
🎈
Telefonumun belki onuncu çalışını duydum. On bir olma ihtimali de vardı. Aldırmadım. Gece boyu süren kabuslarım yüzünden paramparça olan uykum buna izin vermiyordu.
Ege hiç hareket etmeden yatıyordu hala aynı yerinde. Ölmüş bile olabilir. Kirpiklerimi acıyla hareketlendirip uyanmayı denedim. Aynı anda kapı çalıyordu. Hayır, çalmıyordu. Tekmeleniyordu.
'Ah.' dedim kolum yattığım zemine temas edince. O zaman gözlerini araladı Ege. Onca telefon ve kapı sesine uyanmadı da, bir ah deyişimle kaldırdı perdelerini.
'Günaydın.' dedi boğuk bir sesle, tekrar uyuyacak gibiydi.
'Aydı mı sence? Kapımı tekmeliyorlar.'
'Boşver, çalar çalar gider.' diyerek gözlerini kapattığında, kemiklerim kırılır gibi ağrı hissetmeme rağmen kalktım mecburen.
Dış kapıya varana kadar ev başıma yıkılacaktı. Hızlıca kapıyı açtığımda ise tamamen aklımdan çıkan manzarayı görmeyi beklemiyordum.
'Siktiğim kapıyı neden açmıyorsun Ahu, ağaç olduk!'
Büyük bir gürültüyle içeri giren kot ceketli Kerim Kutay ve yanında tövbeler tövbesi, boyum kadar bacağı olan bir kız salona geçti doğrudan.
'Amına koyduğumun memleketinde bir tane taksi yok mu? Gelene kadar ebem sikil- aa! Günaydın, günaydın.'
Kerim Kutay'ın dünyadan habersiz salona giderek ettiği küfürler Ege'yi görünce bir anda kesildi.
'Aydı mı sence?' dedi Ege homurtuyla kalkıp. Beni taklit etsin ancak. Ne demişler, "Taklitler aslını yaşatır."
'Pardon enişte, böyle dan diye geldik ama -'
'Ne eniştesi be?' dedim Ege cevapsız kalırken. Ege'yle evde basılmayalı uzun zaman olmuştu.
Kerim Kutay sırıttı, az evvel benim yattığım yerde serili duran örtüleri top haline getirerek kenara attı ve oturdu. Bayan bacak bu garip görüntüye şaşırması bitince bana elini uzattı.
'Natalie. Sen de Ahu?' dedi kırık bir Türkçe ile. Bu konuşma bana Nisan'ın okula başladığı ilk zamanları anımsattı. Şimdi adeta bir İstanbul hanımefendisi gibi konuşuyordu. Kimin arkadaşı?
'Genelde Ahu derler.' dedim tebessümle.
'Seni gözüm bir yerden ısırıyor. Tanışmış mıydık?' diye sordu Kerim Kutay.
Hayatımdaki tüm insanlar Ege'yi bir yerden tanıyordu ne hikmetse.
'Bilmiyorum.' dedi Ege, yüzünü ovuşturdu ve hemen yere bıraktığı gözlüğüne uzanıp taktı.
'Bizim okulda mıydın?'
'Of, bir sus Kerim Kutay sanki okula geldiğin mi vardı?' dedim. O kadar yüksek sesle konuşuyordu ki, uyanan bedenimin içinde uyumaya devam eden yanlarım kan ağlıyordu.
'Aman neyse ne. Hadi sarılalım.'
Ayağa kalkıp nefesimi keser gibi bana sarılmasına engel olamadım.
'Ya boğuluyorum ayılaşma.' dedim, sonra gevşedi kolları. Birkaç yıl da o gideli oldu tabi.
'Aybüke teyzem nerelerde?'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONRA SEN GÜLDÜN (Tamamlandı)
HumorHayat yapbozundaki eksik parçayı arayan Ahu'nun güldüren hikayesi 🐟 Büyüyoruz ve bu umrumuzda değil. 🎈