SONRA SEN GÜLDÜN (Tamamlandı)

59.Bölüm - Nikahına Beni...

Merhaba,

Bir önceki bölüm yorumları çok coşkuluydu 😂 Katkıda bulunan herkese teşekkür ederim🧡

Ve sanırım, sayenizde çok şanslıyım, oydan çok yorum alarak tarihe geçeceğiz 🙈

Hatalar varsa affola, umarım eğlenirsiniiz 😂

Keyifli okumalar 🧡
  

🎈

 
   
Renk renk sıralanmış ışıklar, yazın gökyüzünde parıldayan ve geceyi aydınlatan yıldızlar gibi göz alıyordu yolun karşı kıyısında. Ege bana söylüyordu ama şuan kendi kıyıya vurmuş balık gibi bakıyordu etrafa.

 

Esasen, ben pek yadırgamamıştım bu durumu, sadece haberim olsun isterdim. Gizli kapaklı olması, sanki öğrensem damat kaçırma planları yapacakmışım  gibi davranmaları komikti.
 

Hiç hoş değil.
  

Damat kaçıracak olsam, kafesime geri dönerdim, bugünü mü beklerdim sanki?  Bu hayatta, keçileri kaçırmak dışında başka bir kaçırma eyleminde bulunmama da zaten olanak yoktu.

Nasıl korktularsa demek.
 

Kime niyet, kime kısmet demiş eskiler. Ne varsa eskilerde var,
a canım!
    

Üzülmedim, tamam ama inceden bir kendimi sorgulamadım desem yalan olur. Sorgu memuru İçimdeki Ahu, tepedeki lambayı yaktı tenha bir köşede.

Olay anında neredeydin?

Hevesliydim Alihan'la. Sonra bir şey oldu ve bütün heveslerim kuş olup uçtu, yerini çok başka duygulara bıraktı. Cam fanusta boğuldu, okyanusa kafa tuttu.

Güzeldi bir kere, ben erkeklerin güzel olanını tercih ederdim. Yakışıklısını değil, öyle olsa Adonis'i severdim. Adonis de ne iyiydi be...

Ee ama evleniyor?

Bu demek oluyordu ki, ben sevmeyi tam olarak bilmiyordum. Sevdiğini söyleyemeyen biri olarak, aksini iddia etmeye hakkım olduğunu da düşünmüyordum.
  

Öğreneceğimin bir garantisi yoktu bile.
 

Ee, evleniyor.

   
Evlensin. Çok da mutlu olsun. Bende bulamadığı ne varsa, yeni hayatında bulsun.

Gönlümden geçen tek dilek buydu tam bulunduğum yerde, olanları zihnimde kurcalarken.

Aldığım karardan pişman değildim. Alihan'a düşman, yoo değildim. Sevmenin ne olduğunu Nana ve Şerif'le öğrenmeye çalışan, Allah'ın bir Ahu kuluydum işte.
  

Kırgın değildim, kızgın hiç değildim. Bir buçuk yıl kadar önce benden ayrıldığı günden bu güne, tek bir an içime bir şüphe düşmemişti bu konuyla, ikimizle ilgili. Yolumuz başkaydı, yol bitiminde varmak istediğimiz yer başkaydı. Şuan gerçekleşen düğün bile bunun en büyük ispatıydı.

   
    
Nikahına beni çağııır Alihan,
İstersen şahidin olurum ulan.
  
  
Davetlisi olmadığım düğün salonunun önünde beklerken, Ege'nin beni sarmaladığı ahtapot kollarının arasında duruyordum.
   

Uçan ben değilmişim meğer, göçen Alihan'mış da haberim yokmuş.
  

'Ah be!' dedim sesli bir şekilde.

'Üzülme, gel hadi gidelim.'

Ege'nin sesiyle olduğum yerden sıyrıldım hafif bir hareketle. Zaman zaman çok fazla yakın olduğumuzu farketmiyordum, bir organım gibi hissettiğim oluyordu.