Siz de benim gibi the originals aşağıysanız ve tabi Mikaelsonların, o zaman doğru adrestesiniz. Çünkü burada bol bol serilerimiz ve hayal etlerimiz var. Hadi durmayın ve okumaya başlayın.
Not: Kitabın tüm hakları saklıdır. Kesinlikle kopyalanamaz...
uyuwakistemekfor you, my love:) Bir de böyle bir şey yazmak güzel olacak.
D/G= senin doğum günün
Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen!!!! İyi okumalar...
Her şey, Caroline'nin Klaus'a karşı olan duygularını bastıramadığı o gün gerçekleşmişti. Bu iki aşığın birleşimiyle doğanın dengesi alt üst olmuş, Klaus Mikaelson'ın ilk mucizesi gerçekleşmişti.
Herkes, Hope'nin onun ilki olduğunu zannederken asıl gerçeği atlıyorlardı yani seni.
Caroline'nin o birliktelikten sonra hamile kalması, tüm kasaba tarafından gizlenmişti. Kimse Klaus'a babalık konusunda güvenmiyordu. Sen doğana kadar neyle karşılaşacaklarını bilmeden beklemişlerdi. Doğum zamanı erkenden geldiğinde ise ölü doğduğunu zannedip hiç var olmamışsın gibi davranmaya çalışmışlardı. Bunu yapmakta zorlanan bir kişi vardı, o da annen Caroline'di. Lizzie ve Josie'ye bakarken aklına hep sen geliyordun. Kalbine gömülen seni, kucağına bile alamamanın kederini yaşıyordu. Klaus ile bir daha yüz yüze gelmemeye de özen gösteriyordu, çünkü onunla karşılaşırsa senden ona bahsetmemenin vicdan azabını iliklerine kadar hissederdi. O, tahmin ettiğinden daha da iyi bir babaydı.
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkasında durduğun büyük çınar ağacının arkasından babanla ondan özenle kaçan annenin yıllar sonra ilk defa olan konuşmasını dinliyordun. Görünüşe göre büyük melez Klaus Mikaelson, biricik kızı Hope için eski büyük aşkı Caroline'ın üvey kızlarından yardım dileniyordu. Yüzündeki soğuk ifade ile birlikte duyduklarını hafızana kaydedip çınar ağacına yaslandın. Üvey annen, bu konuşmalardan zevk alacak gibi duruyordu.
İkilinin konuşması bitene kadar orada dikilmiş, daha sonra da kapşonunu kafana geçirip ağacın arkasından çıkmıştın. Yavaş adımlarla onların yanından geçip gitmekti planın ama evdeki hesap çarşıya uymadı ve kadının ince sesini yakından duymanın şaşkınlığını yaşadın.
"Hey! Burası özel mülk, elini kolunu sallayarak gezemezsin."
Yüzünü onlara dönüp dönmemek arasında kaldığında ifadeni tekrardan soğuk bir nevalaye çevirdin. Topukların etrafında dönüp derin bir nefes aldın. Caroline ve Klaus'un meraklı bakışları, senin at hırsızı kılığında bir süre oyalandı. Sen de onları daha yakından gördüğün için hızlanan kalp atışlarını dizginlemek için uğraştın. Biyolojik ebeveynlerin, karşılarındakinin kim olduğunu bilmeden sana bakarlarken sabit duruşun için kendini tebrik ettin.
"Olur, gezmem."
Umursamaz çıkan sesinle birlikte arkanı döndüğünde Caroline'nin sesini tekrardan duymayı beklemiyordun.
"Bir dakika, durabilir misin?"
Dönüp yine ne var bakışlarını kadının gözlerine diktiğinde az öncekinden daha cana yakın durduğunu fark etmiştin. Klaus ise seninle hiç de ilgilenmiyormuş gibiydi, aklındaki tek şey Hope idi.
