Siz de benim gibi the originals aşağıysanız ve tabi Mikaelsonların, o zaman doğru adrestesiniz. Çünkü burada bol bol serilerimiz ve hayal etlerimiz var. Hadi durmayın ve okumaya başlayın.
Not: Kitabın tüm hakları saklıdır. Kesinlikle kopyalanamaz...
Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen!!!! İyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günlerden bir gün, her zaman olduğu gibi mütevazi dükkanında, sayısız çiçeğin içinde kaybolmuş vaziyetteydin. Teker teker hepsiyle ilgileniyor, canlı kalmaları için elinden geleni yapıyordun.
Ve sonra Kol, girdi içeri. Son birkaç aydır rutini haline gelen ziyaretlerinden bir diğerini gerçekleştirmek üzereydi. Sen daha onun geldiğinin farkına varamamıştın. O ise çoktan senin meşgul hallerini izlemeye koyulmuştu.
Eline aldığın birkaç solmuş papatyayı, henüz canlılığını yitirmeyen arkadaşlarından ayrışına şahit olurken gülümsüyordu, köken. Yüzünde, işini sevdiğini gösteren huzurlu bir ifade vardı. Fazlasıyla odaklanmıştın, dışarıda bir patlama olsa sinek vızıltısı zannedecek kadar bir odaklanmaydı bu. Bundan olacaktır ki Kol'u, samimi bir tebessümle seni izlerken görünce ağzından yüksek bir korku nidası dökülmüştü. Elin hızla çarpan kalbini bulmuş, gözlerin teessüf edercesine adama kilitlenmişti.
"Seni korkutmak istemezdim."
Sesindeki masum tını, ona kızgın kalmana mani oluyordu her seferinde.
"Bir dahakine ses ver, olur mu?"
Kafasını sallayıp onayladı seni usulca. Az önce yaşanan korkunun üzerine perde çekip, gecikmiş olan selamlarınızı sundunuz birbirinize. Daha sonra ikiniz için kahve yapıp, dükkanının olmazsa olmazı olan renkli puf koltuklarına yerleştiniz beraberce.
"Bu sefer hangi rüzgar attı seni buraya bakalım?"
Kahvesinin üzerindeki köpüklere baktı bir süre, Kol. Bir sıkıntısı olduğunu hemen anladın.
"Seni görmek istedim. Buraya hep seni görmek için geliyorum zaten."
"Orası öyle ama başka bir şey daha olmuş. Anlayabiliyorum sana bakarken."
Onu bir tek senin anladığını biliyordu, Kol.
"Önemli bir şey değil, gerçekten. Her zamanki aile sorunlarımız..."
Kökenin bitmek bilmeyen aile sorunlarına bir yenisinin daha eklenmesine şaşırmamıştın. Yalnız ona sandığından daha çok değer verdiğin için her seferinde senin de canını sıkmayı başarıyordu bu sorunlar.
"Anlatmak istersen dinlerim."
"Teşekkür ederim, hayatım ama onun yerine daha güzel şeylerden bahsetsek, mesela senden."
