Dengesiz [ZeyKer]

/ 44. Bölüm /

Selam Ballar. Nasılsınız?

Ben süper iyiyim ve bu bence bölüme de yansıdı. Sonunda sakın üzülüp sıkılmayın çünkü güzel şeyler olacak.

Artık mutlu olmak sizin hakkınız! Ben bu gazla gidersem yaz boyu vıcık vıcık bir aşk hikayesi yazarım. Ama yok yok frenlerim herhalde kendimi.

Bu bölümün ithafı hankerdelisiyim'e gidiyor. Umarım beğenirsin canım. <3

Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum.

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°

Gürültülü, sağanak bir yağmurun arasında gelen tatlı uyku, sevdiğiniz bir kitabın, en sevdiğiniz kısmını okurken ilk günkü gibi sizi heyecanlandıran bir duygu, tarifi olmayan bir huzur içindeydim ve başımı Kerem'in omzuna yaslamıştım. Ne kadar süredir öyleydik ki, bilmiyordum.

Tek bildiğim saçma ve değersiz hayatımda hiç olmadığım kadar mutlu hissettiğimdi. Bir şeyleri bende yavaş yavaş kabulleniyor olabilirdim ama bu durumdan rahatsız olduğum anlamına da gelmezdi.

Biraz önce yaşadığımız o garip andan sonra hiç konuşmamıştık. Arada bir birbirimizi öpüyor, bence daha fazlasını ikimiz de istiyorduk ama bu söyleyemeyeceğimiz bir şeydi.

Ben gururdan daha önce bu konuda onun beni yaraladığından, o da ilk günden hızlı gitmekten ve yaptığı hatanın yanlışlığından dolayı susuyordu. Evet insanları davranışlarından anlayabiliyordum ve bence böyleydi.

Sırtım hafif de olsa ağrımaya başlamıştı ve kendimi oynatarak geri çektim. Birkaç kemik kütleyip yerine oturduğunda keyifle mırıldandım. Ama hareketim Kerem tarafından fazlasıyla yanlış anlaşılmış olacak ki beni çevik bir hareketle yan tarafa, koltuğa yatırırken üzerime eğildi.

"Amacın ne beni öldürmek falan mı?"

Sinsice güldüm. Böyle bir şeyi amaçlamamıştım ama o bunu düşündüyse biraz dalga geçmemin ne gibi bir zararı olabilirdi ki!

"Saçmalama. Böyle seni nasıl öldürebilirim?"

Öldürmek onun işi ne de olsa!

Sürtük iç sesim en olmadık zamanda en olmayacak şeyi aklıma getirmeye uğraşsa da ona fazla takılmadım.

"Bilmem, sen cevap ver!"

"Kerem!"

"Zeynep."

Yanağıma uzun bir öpücük bıraktı.

Dudaklarının sıcak teması beni anında eritirken ona güzel bir konum için yer açtım. Şimdi bacaklarımın arasında duruyordu ve bana tepeden bakması böyle bir durumda beni rahatsız etmemişti. Şu an dediği her şeyi yapabilirdim, emirlerine hiç itirazsız uyabilirdim.

Çünkü hiç olmadığım kadar mutlu hissediyordum.

"Sen çok değiştin."

Kendimi tutamayarak kurduğum bu cümleden sonra Kerem kalkmak için hareketlendi ama izin vermeyerek yana kaydım. Açtığım boşluğa başını eline dayayarak uzandı. Geniş fazlasıyla bayılarak aldığım koltuğumu zaten severdim ama ilk defa bir işime de yaramıştı.

"Biliyorum. Farkındayım."

Ben nasıl diye sormasını beklerken onun böyle cevaplayarak beni yine ters köşe yapmasına kahkaha attım. Bu adamla bir şeyler paylaşacaksam artık bir şeylere hazır olmalıydım.

Neye güldüğümü sorarcasına bana bakarken devam etmesi için tek kaşımı kaldırdım.

Aynı hareketle bana cevap verdikten sonra sırıttı.