Selam.
Erken geldim tatil diyerekten. Bölüm kısa da olsa.
Sonlarında sırıtarak yazdığım bir bölüm oldu nedensiz. İkilimin bu hallerini özlemişim.
Bakalım siz ne diyeceksiniz?
Keyifli Okumalar! :)
●○Bir Hafta Sonra○●
"...tutuksuz yargılanmasına karar verilmiştir. "
Zeynep heyecandan, stres ve endişeden tir tir titreyen bedenini sakinleştiremiyordu. Kanın çekildiği bacaklarının, hâlâ nasıl ayakta durduğuna şaşırıyordu.
Hakimin lafı uzattıkça uzatmasından sonra içine korku taneleri hızla dolmuştu.
Avukatın ve hakimin kendi aralarında resmi terim ve halde konuşmalarını beyni algılayamamış, hep ya hapise girerse Kerem diye düşünmüştü.
Şimdi son kararın Kerem'in serbest bırakılması yönünde olduğunu duyunca stresle daha fazla tutamadığı gözyaşlarını serbest bıraktı.
Şu uğursuz gözyaşlarını dökmekten son iki haftadır nefret etmişti ama yapacak başka bir şeyi de yoktu üstelik ağlayınca az da olsa rahatlıyordu.
Sağ tarafında Yağmur'un ona hafifçe sarıldığını hissediyor, solunda Rüzgâr'ın, Berra ile birlikte, onu asla yalnız bırakmayışının minnetini duyuyordu. Evet Berra bile buradaydı ve kız bir haftada Kerem'i erken yargıladığını düşündüğünü söyleyip durmuştu.
İşte anlık sinirlerin insana ne yaptıracağı belli olmuyordu. Gözleri duruşmanın başından beri ileride sakin bir şekilde duran Kerem'e kaydı. Belli etmese de Kerem resmen çökmüştü. Biraz zayıfladığı bariz belliydi. Yüzü solmuş, gözlerinin çevresi iyice kızarmış, altları hafif kararmış, yeşili sönmüştü.
Kerem'in lehine ifade vermek için buraya gelen adamları salondan yavaş yavaş çıkarken Zeynep yüzünü silip derin bir nefes aldı. Dışarıda bekleyecek Kerem'le konuşacaktı.
"Canım benim bak, hiçbir şey korktuğun gibi olmadı."
Soğuk hava yüzüne çarpınca titredi. Boynuna atkısını sararken Yağmur'a baktı.
"Haklısın."
"Evet, bundan sonra her şey güzel olacak. Bak yakında Ali abinin de katili bulunacak."
Bunu söylerken Berra'ya bakmıştı. Berra kafasını hafifçe sallayıp Rüzgâr'a baktı.
"Ben Kerem'den özür dileyeceğim. İçim hiç rahat değil. Hele bugünden sonra, dilemezsem olmaz."
Rüzgâr ona sıkıca sarıldı.
"Canım benim, nasıl istersen öyle yap."
"Teşekkür ederim. Hepinize. Yanlışlarımda bile yanımda duruyorsunuz."
Zeynep ona gülümsedi.
"Herkes hata yapar, ben de yaptım baksana. Yapmamam gerekirdi ama."
Yağmur soğuktan yerinde zıplarken araya girdi.
"Aman bıktım artık son zamanlarda böyle üzgün, asık surat görmekten. Hadi gelin grup sarılması."
Rüzgâr, alayla gülerken ona baktı.
"O ne be? Grup deyince benim aklıma başka bir şey geliyor."
"Sapık!"
Sonra da üç farklı cırlama duydu ve karnına üç yumruk yedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dengesiz [ZeyKer]
FanficArabanın kaputuna yaslanmak için adımımı attığımda karanlık ve boş sokakta yankılanan sesleri duydum. "Sen kimsin lan? Ha kimsin söyle! Ne hakla bana böyle şeyler dersin?" Yönümü değiştirip kapının kolunu tuttum ama açmadım. İçimdeki dürtü beni...