Dengesiz [ZeyKer]

/ 20. Bölüm /

Merhabalar.

Bölüm nasıl oldu bilmiyorum ama önceki bölüm için gelen yorumları beni çok mutlu etti. Yine bekliyorum.

#OzgecanAslan seni unutmayacağız!

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°

Hızlı ya da yavaş nasıl nefes aldığımı bilmiyordum ama şaşkınlığım hemen geçecek türden değildi. Hemen geçmeyecek olan diğer şey de kızgınlığım olabilirdi. Gecenin bu saatinde evimde ne işi vardı? Her şeyi geçtim beni böyle görmeye ne hakkı vardı? Hepsini geçtim daha biraz önce gitmemiş miydi?

Havlumu daha çok bir yerimi(!) örtebilirmiş gibi göğüslerimden çektim. Önceden sadece en yakınlarımın uğradığı eve artık Kerem de gelir olmuştu ve umursamadığım sıradan hallerime dikkat etmem gerekiyordu. Ne komik!

"Ne işin var senin burada?"

Artık bağırmaktan, sinirlerimin yükselip alçalmasından, baş ağrısından, mide bulantısından çoğu şeyden bıkmıştım ve sesim sandığımdan çok daha kısık çıkmıştı. Ben kafayı gömüp uyumak istiyordum ama o saçma sapan bir partiden bahsediyordu.

"Sana söyledim."

Koltukta oturmuş bana arkasını dönmüştü ama hâlâ durumumdan oldukça rahatsız bir halde salonun ortasında dikiliyordum. Saçlarımdan akan sular soğumuştu ve vücuduma düştükçe de beni üşütüyordu. Bu gibi dertlerimin arasından bir de soğuk alıp grip falan olmak istemiyordum. Öksürmek hiç!

Senin dediklerin de tutar ya!

Gece gündüz demeden çalışan iç sesimi görmezden gelip merdivenlere yöneldim. Sırtımdan ve açıkta kalan bacaklarımdan iflah olmaz bir üşüme girmişti ve titrememek adına giyinmek istiyordum.

Kerem'e bir şey söylememiştim ama bu eve daha öncesinden de gelmişti. Hem de aramızdaki saçmalıklara rağmen çok defa! Onu aşağıda bırakıp odama gitmek kapıyı kilitleyip yatmak çok mantıklı gözüküyordu. Evet, evet bu gerçekten mantıklıydı.

Saçmalama Zeynep! Bir katille aynı evde kalıp, dönüp kıçını uyuyacak mısın?

Bir kere duydum diye iç sesimin katil olmasını hatırlatmasının hiç bir önemi yoktu. Gelip de beni öldürecek değildi. Ama ben daha fazla ayakta kalırsam uykusuzluktan ve sinir problemlerinden onu öldürebilirdim. Buraya geldiği için de kızgındım zaten ve bir tartışmayı daha hiç çekemezdim.

Odama gelip kapımı kilitlediğimde çenem biraz da olsa birbirine vurmaya başlamıştı. Çıplak ayaklarım da beni oldukça rahatsız ediyordu.

Küçük bir havlu alıp saçlarımda kalan son damlaları sildim. Üzerime iç çamaşırlarımı giydikten sonra da siyah bir tayt ve beyaz bir tişört geçirdim. Üşüyen ayaklarıma bir panduf giyebilirdim ama yattığımda ısınacağına inanıyordum ve üstelemedim. 

Banyoda kısaca saçlarımı kuruttuktan sonra kafamın derisi biraz olsun ısınmıştı, komodinin üzerinden bir hap daha alıp yatağıma uzandım. Saçmaladığımın elbette farkındaydım ama ilgi görmeyince Kerem'in pes edip gitmesini bekliyordum. 

Duvardaki saat ikiye yaklaşıyordu ve uyku beni çekmek için yalvarıyordu. Birkaç defa sağa sola döndükten sonra ısındığımı fark etmiştim, bu sırada aşağıdan hiç ses gelmemesi de beni şaşırtmıştı. Belki daha yattığımın farkında değildi çünkü odaya çıkalı on beş dakika olmamıştı. Yani kapının kapanma sesinden bahsediyordum.

Birkaç dakikayı içimden sayarak geçirdim, ilaçların etkisi de beni iyice mayıştırmıştı ama lanet iç sesime ilk defa katılıyordum ve evimde biri varken yatıp uyumayacaktım. Evet onu aşağıya inerek gönderecek, sonra da rahat yatağımda huzura kavuşacaktım.