Dengesiz [ZeyKer]

/ 193. Bölüm /

Selam, üçlerken birden nazar değdi gelemedim ama şimdi buradayım.

Bakalım biraz daha yazmaya çalışacağım. Hadi bye. :D

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°

Dokuzuncu aya girdiğimde hâla az kilolarımdan korkar vaziyette, gün saymaktaydım. Önüne gelen herkes bir sorun olmadığını söylüyordu beni rahatlatmak için ama her söylenenle rahatlıyor değildim. Doktor da doğuma her an hazır olmamı söylerken bebeğimin kilosunun gayet yerinde ve sağlığının da iyi olduğunu söylemişti ama anne olan her kadının yaşadığı evhamlar tekrardan benim de başıma geliyordu işte.

Evde hareketsizlik sorunum hiçbir zaman olmamıştı ama Kerem dinlenmemi istediği için bilerek de olsa pek de yorulmamıştım. Karnım yine de büyüyünce Derin artık az da olsa bana inandı. Yoksa karnımdaki gereksiz şişliğin başka bir açıklaması olduğuna inanmıyordu. Bugün o bahçede yine korumalarla koşturup oynayıp duruyordu. Ona aldığımız bisikleti sürmeye çalışıyordu. Yatak odasından bahçedeki onlara bakıyordum. Banyonun kapısı açılınca arkamı döndüm. Kerem beline sardığı havlusuyla bana bakıyordu. Gözlerimin çakmak çakmak olduğuna emindim. Pis bir ifadeyle sırıttım.

"Ne oldu?"

Omuz silktim.

"Hiç Derin'e bakıyordum."

"Oynuyor mu?"

"Duruyor mu diye sorsana?"

Havluyu kenara atıp boxerını giydi. Ayakta olmak birden bana ağır gelmiş gibi tutunacak bir yer aradım. Sonra da kenardaki koltuğa oturdum.

"Hayırdır?"

"Üff Kerem giyin çabuk."

"Sana son ana kadar devam edelim dediğimde mızıldamayacaktın."

"Her seferinde bunu yapıyorsun!"

"Her sefer?"

"Derin'de de yapmıştın. Hele onda hiç hareket edemiyor altında duba gibi yatıyordum."

Gözlerini kısıp düşünür gibi yaptı. Tamamen giyindikten sonra da yanıma geldi.

"Çirkin bir dubaydın ama."

Yanıma yaklaşınca ona hafif de olsa bir tekme attım.

"Ne ya? Yalan söylememi mi istersin?"

"Beni kırmamak içinse evet."

Saçlarımı okşadı.

"Güzelim öyle değil. Bak bu hamileliğinde daha bir güzelsin."

Kaşlarımı çattım.

"Sen ciddi misin?"

"Yani. Benim gözümde her zaman güzel olsan da cildin açısından bahsediyorum."

Ellerimi yanaklarıma götürdüm.

"Kız çocuk anneyi çirkinleştirir, erkek güzelleştirir diyorlar biliyor musun?"

"Yemin et."

"Cidden."

"Çok haklılar bebeğim, inan bana."

"Üff."

Ayağa kalkıp, yatağa geçtim. sonra da sırtımı yastıklarla destekleyip hafifçe uzandım. O da hiç vakit kaybetmeden kendini yanıma attı. Boynuma bir öpücük kondururken huylanıp kafamı eğdim.

"Neyse ki artık bu güzellik çirkinlik meselesi bitecek."

"Evet az kaldı. Ve bir daha da konusu dahi açılmayacak."