Dengesiz [ZeyKer]

/ 11. Bölüm /

Selam Canımlar.

Size yeni yıl hediyesi olarak bu bölümü getirdim.

Bölüm o kadar şaşalı değil, biliyorum. Hediye olmayabilir de ama inanın başka bir şey yapamazdım. Ben de yeni yıl bölümü yazmak isityorum, yazacağım da ama kurgu bu yönde olmadığından bu bölüm olmayacak. İleride.

Sizlerin yeni yılını en içten dileklerimle kutluyorum.

Buraya gelişimi ilk günki gibi hatırlıyorum. Sizler olmasaydınız belki de bir kaç hafta sonra buradan gitmiş olurdum. Yazdığım hikayeleri beğenmiş ve beğeniyor oluşunuz benim için büyük bir hediye. Teşekkür ederim.

Neyse umarım hepinizin yeni yılı mutlu, huzurlu, sağlıklı, neşeli, başarılı, bol aşklı :D geçer. İstediğiniz her şey gönlünüzce olsun.

Daha geç bir saatte ya da tam on ikide yüklemek isterdim ama maalesef bir işim çıktı.

Bu bölüm hepinizin olsun. 

Yeni yılınız kutlu olsun. :)

Keyifli Okumalar! :) ❤

°Zeynep°

"Kaan!"

Başıma giren ağrı saliselik de olsa gözlerimi kapattırmıştı.

Neden son zamanlarda bende hayatımın rutinliğinden sıkılmıyordum? Sanki dünyadaki tüm sorunlar ya da her neyse bu bir ayda beni bulmuştu.

"N'aber canım?"

Klişe girişine dişlerimi sıktım. Normalde bir insanla çok rahat anlaşabilirdim ama bunu neden Kaan'a karşı da kullanamıyordum?

"Ne işin var senin burada?"

Şaşırdığı her halinden belli oluyordu ama ben de sıkılıyordum.

"Sevgilimi işine götürmeye geldim."

Ah! Şu bozuntuya vermez hâlleri beni deli ediyordu.

"Neden?"

Geldiğinden beri yüzünde olan gülümsemesi ilk defa hafif ve yavaşça soldu.

"Araban da bendeydi."

Sorumu yineledim. Arabam mıydı tek neden?

"Neden?"

"Nasıl yani, anlamadım Zeynep?"

"Hiç şaşırmadım."

Bugün fazla gergin olduğumu hissediyordum.

"Ne?"

"Yok bir şey. Neden beni almaya geldin? Ben kendim gidemez miyim?"

Eğer beni küçük bir çocuk yerine koymuşsa ona bunu ödetirdim. Elbette bir taksiye biner giderdim.

"Hayır tabii ki gidersin ama, yani ben sadece-"

Söyleyecek kelime  bulamamasına  alayla gülümsedim. 

Beni bu kadar sıkmasına izin verdiğime inanamıyordum. 

Bir oyun muydu neydi bilmiyorum ama uğruna nelere katlanıyordum. 

Bekleyip daha iyi ve sıkmayan bir sevgili de bulabilirdim.

Bana erkek mi yoktu!? 

Egon fazla büyümüş can-

İç sesimin saçmalamaları bile beni sinir etmiyordu. Ah! Ya da kimi kandırıyordum? Beni gerçekten delirtiyordu.

Sahi niye acele etmiştim?