Dengesiz [ZeyKer]

/ 72. Bölüm /

Selamlar. Nasılsınız?

Ben çok iyiyim. Sonunda gelebildim.

Wattpad'in dediğine göre 8 gün olmuş. Bana az gibi geliyordu oysa. Hedefim birkaç gün ara vermekti ama zaman birden akıvermiş. Hasta ziyaretleri, doğumlar falan oldu çevremde. Biraz onlarla ilgilendim biraz da kendi hayatım derken, uzaklaşıvermişim kusura bakmayın artık.

Bu bölümün ithafı soulleess'e gdiyor. Umarım beğenirsin canım <3

Gecenin devamı var ve yazmaya yazmaya iyice körelmişim ben. Biraz daha toparlayıp yazarım, onu da atarım. Aslında hepsini toptan atardım ama bu kadar uzun süre olunca daha fazla bekletmeyeyim dedim.

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°

Tahminen, Yağmur'la konuştuğumuz günün ertesi bir buluşma ayarlayacaktım. Ama programıma bakıp da çok yoğun olduğumu görünce bu buluşma mecburen birkaç gün daha aksayıp, Cuma gecesine kalmıştı. Yağmur hafta boyunca depresif halinden tam olarak çıkamamıştı.

Tam gülüp eğleniyorduk sonra birden durgunlaşıyordu. Onu daha önce de birkaç kez sevgilisinin olmayışından dolayı yakındığını görmüştüm ama bu seferki çok başkaydı. 

Kız iyice çıldırmıştı. Gerçi yaşadıklarından dolayı dayanacak birini arıyor olabilirdi. Tabii, bizim de birden sevgili buluşumuz onu iyice delirtmiş de olabilirdi. Evet bu daha büyük bir etkendi.

Her şey iyi hoştu da benim işlerimin yoğunluğundan ve Kerem'in her zamanki gibi ara sıra ortadan kaybolmalarından dolayı o günden sonra hiç görüşmememiştik. Sadece telefonla konuşabiliyorduk ve bu benim için ölümden bile beterdi.

Ben ki, kendimi Kerem'den saklayacaktım ama olmamıştı. Yemiyordu yani. Ben de onu alışkanlık haline getirmiştim resmen. Neyseki bu benim açımdan pek kötü bir şey değildi. Sonuçta duygularımın da zirvede olduğu zamanlardı. Aşıktım, daha ne olabilirdi, ki?

İşlerimi bitirip sonunda eve dönerken mutluydum. Bu akşam hasret bitiyordu. Gerçi herkes yanımızdayken, hele de Rüzgâr, nasıl samimi olacaktık bilmiyordum ama bir şekilde halletmeliydik. Onu deli gibi özlemiştim.

Tabii, bu işi Yağmur'un olmadığı bir alanda yapsak iyi olurdu. Yoksa kız üzerimize atlayıp bizi parçalayabilirdi.

Bu gece, bizim tayfamızın yanında ek olarak Kerem ve Can da vardı. Can, planımın baş kahramanıydı tabii ki.

Olursa iyi olurlardı Yağmur'la. Ama olduğu kadar, olmadığı kader demişler, değil mi?

Gerçi Kerem'e onu davet etmesini söylediğimde beni sorgulamıştı ama gerçeği de söylememiştim. Yani bir şey belli değildi sonuçta. O ikisi sevgili olmaktan çok birbirlerini de yiyebilirlerdi.

Ben de bahane olarak, Can'la da arkadaşlığımız gelişsin deyivermiştim.

Benim akıllı ve ultra yakışıklı sevgilim bunu tabii ki yememişti ama üstünü kapatmıştı.

Bu, araya kattığım yakışıklılık da sırf özlememiden kaynaklanıyordu.

Bunların harici bir sorunumuz da Rüzgâr'ımın da bizbize olacağımızı sanmasıydı. Son zamanlarda onlarla sık görüşemiyorduk ve bunun da grup buluşması olduğunu düşünüyor olabilirdi.

Şöyle bir tarttım da, gerçekten haddinden fazla sorunum vardı.

Derin bir nefes alıp arabamı park ettim.

Yağmur bugün erken gelecekti.

Eve girip, kavuştuğum sıcaklıkla gevşediğimi hissettim. Soğuk bir kış gününde, gecesinde buluşmak biraz salaklık olabilirdi ama ne yapsaydık canım. Yapmadığımız şey değildi.