Dengesiz [ZeyKer]

/ 103. Bölüm /

Selam Bebeklerim.

Boş olduğum zamanlarda yaptığım gibi size bölüm yazdım.

Bence tatlış, sıcacık bir bölüm oldu.

Bakalım siz de sevecek misiniz?

Bölümleri sık yayınlamaya çalışırım ama bana belli olmaz. Güvenmeyin yani khfşosfaş. :D

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°   

Kalbim büyük bir hızla atmaya başladığında elimi ağzıma kapattım. Ne yapacağımı ciddi anlamda şaşırmıştım. 

Hamile miydim? Olabilir miydim? 

Ne ara hangi ara? Beynim binbir türlü soruya ev sahipliği yaparken, küvetin kenarına oturdum. Elim benden bağımsız bir şekilde karnımı bulunca duraksadım. Eğer hamileysem şimdi ne olacaktı? Orada Kerem'den, sevdiğim adamdan ve benden bir parça büyüyorsa ne olacaktı?

"Güzelim?"

Kerem'in sesiyle irkildim. Şu an yoğun bir duygu patlamasıyla ağlamak istiyordum. Resmen şoktaydım.

Kapı tıklatıldı.

"Zeynep, iyi misin?"

Sesimi kaybetmiş gibiydim.

"Zeynep endişelendiriyorsun beni. Ses versene!"

"İyiyim."

Kapıyı hızla açarak içeri girdi. Aniden ayaklandım. Ben bu kapıyı kilitlememiş miydim.
Yanıma gelip, beni ayağa kaldırdıktan sonra sarıldı.

"Ne oluyor sana günlerdir?"

Bozuntuya vermedim. Böyle bir şey varsa önce kesinleştirmeli, sonra ne olacağını detaylı düşünmeliydim.

"Hiçbir şey yok ki."

"Kandırma beni."

"Sana öyle geliyordur hayatım."

Yanağına bir öpücük kondurdup işi şakaya vurmaya çalıştım. 

"Seninle birlikte olmak da beni bitirmiş olabilir." 

"Hımm?"

"Yani."

"İyi madem bundan sonra birlikte olmayız."

Aniden atıldım. Düşüncesi bile korkunç gelmişti. Al işte yine Kerem'i istiyordum.

"Saçmalama!"

"Bak sorun bu değil demek ki."

Beni kandırmış olmasına kısık gözlerle baktım. 

"Aman Kerem, boş zamanlarında dedektif falan ol bence sen."

"Olmadığım ne mâlum?"

Dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Ne düşüneceğimi bilmiyordum ve bu bende tutukluk yapmıştı. Kerem'i inandırmam bu gidişle zor olacaktı ben de konuşmayı sonlandırmakta bulmuştum kaçışı.

"Bak doktora gidip, genel bir kontrol yaptırabiliriz."

"Abartma."

"Hakkında endişelenmem abartıya mı kaçıyor?"

Benimle ilgilenmesine, beni düşünmesine sevgiyle baktım.

Ensesindeki saçları parmaklarıma dolarken mırıldandım.

"Öyle demek istemediğimi biliyorsun. Anla beni."

"Sen de beni anla. Fark etmiyor gibi miyim? Günlerdir fazla yemek yemiyorsun, mide bulantıların var gibi. Yüzün sararıp soluyor. Dün uyurken de kasıklarını tutup sızlandın."