Yaz Yağmuru (+18)

Rüya/2

______________________________________

Dudaklarımdan dökülen kelimeler o an beynimin değil de kalbimin bir ürünüydü sanki.

Rüya'nın sorgulayıcı bakışlarının yumuşadığına ve şaşkınlıkla harmanlandığına şahit oldum. Gözlerinin yeşili koyulaşmıştı.

Benden bir özür beklemediği barizdi ama bunları söylememi beklemediği daha barizdi. Şok olmuştu.

Peki bu bir özür müydü diye soracak olursanız, evet, benim nazarımda öyleydi. Söylediğim gibi "Özür dilerim" demek hiçbir şeyi değiştirmezdi belki ama bu değiştirirdi.

Ondan kalbini kırdığım sözlerle af dilemek istemiştim..

Ama affetmiş miydi, bilmiyordum. Hala şoktan çıkamamış gibi görünüyordu. Az önceki umursamaz halinden eser kalmamıştı. Zar zor yutkundu.

Ondan herhangi bir cevap beklerken avuçlarımın içinin terlediğini hissediyordum. Ve bunun sıcakla bir ilgisi yoktu..

Kalbim hala tüm bedenimde atmaya devam ederken "Rüya.." dedim bir şey söylesin diye ama o aniden ayağa kalkıp eşyalarını toparlamaya başladı bir anda.

Kitabını plaj çantasına koyarken bana sırtını dönmüştü.

İkinci kez "Rüya.." diyip ayağa kalktığımda elimdeki tüm kozları kullanmak istiyordum. Aksi takdirde onu kaybedecektim. "Özür dilerim.. Kalbini kırdığımı biliyorum ama isteyerek yapmadım. Yapma böyle, dayanamıyorum.."

🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️🏖️

~Rüya'nın anlatımıyla~

"Dayanamıyorum.." diyişi her ne kadar yüreğime dokunsa da ona inanmak istemiyordum.

3 dakika sonra eski haline dönecek, yine küçümseyecekti beni. Buna emindim.

"Sen benim dengim misin?" diyişi hala kulaklarımdaydı..

Bu yüzden onu dinlemeden plaj çantamı toparlayıp kafamdaki hasır şapkayı hafifçe yüzüme doğru eğdim. Nedense ağlayacakmışım gibi hissediyordum, ve bunu görmesini istemezdim.

Az önce söylediği şeyden etkilendiğimi inkar edemezdim aslında.. Şaşırmıştım, beklemiyordum. Ama hoşuma gitmişti. Yine de pek güvenemiyordum. Özürleri samimi görünüyordu ama dengesizin tekiydi. Ayrıca korkaktı da..

İçimden bunları geçirdiğim sırada beni duymuş gibi kolumu tutup "Ben korkak değilim!" dedi inatla. "Öyleydim.. Ama şimdi değilim."

Ona karşı bir suskunluk yeminim olmasına rağmen "Öyle mi?" dedim sinirle. "Hiç sanmıyorum biliyor musun? Sen kendi duygularından kaçan bir öküzsün!"

Bir kaç saniye gözlerime bakıp "Öyleydim." dedi yine aynı inatla. "Ama şimdi değilim.."

Aynı cümleyi isterse milyon kere daha söyleyebilirdi.. Bir şey değişeceğini sanmıyordum. İnanmıyordum, ve inanmayacaktım da..

"Hadi ya! Kanıtlasana.."

Sinirli olmama rağmen dalga geçerek söylediğim bu cümle Çağan'ın duymak istediği şeymiş gibi görünüyordu. Elini uzatıp şapkamı arkaya doğru eğerken "İzle.." dedi fısıltıyla. Görünür hale gelen gözlerim güneş yüzünden kısılırken merakla baktım suratına.

O ise arkasını dönüp "Millettt!!" dedi bağırarak. "Herkes buraya bakssın!!"

Plajın ortasında olduğumuzun farkında mıydı bilmiyorum ama umursamıyor gibiydi. Elimi tutup beni kendine doğru çekerken "Bu kıza hastayım!!" dedi bağırmaya devam ederek. "Hemde öyle hastayım kii, ölüyorum hasretinden!"

Aklımı kaçırmışım gibi ona bakarken "Ne diyorsun Çağan?!" dedim sessizce. Benden uzak kaldığı süre yalnızca bir haftaydı..

"Öyle!!" dedi bana vereceği cevabı millete duyururken. "Çok hoşlanıyorum, çok seviyorum ama o benimle konuşmuyor.. Çünkü ben eşeğin tekiyim!!"

Gözlerim şaşkınlık içinde aralanırken etrafta bize bakan kalabalığı yok saymaya çalışıp Çağan'a baktım. Bu ego yığını az önce kendine eşek mi demişti? Hem de bağırarak.. İşte bunu gerçekten beklemiyordum.

Ama o bununla da yetinmedi. "Korkağım!" dedi bağırarak. "Korkağım çünkü bunları ona daha önce söyleyemedim.. Korktum!! Bunun yerine onun kalbini acıtmayı seçtim, ama şimdi çok pişmanım! Ve hepinizin önünde dünyanın en güzel kızından özür diliyorum!"

Kalabalığın içinden bir kaç tane "Helal olsun!" nidası yükselirken bizimkilerde şaşkınlıkla izliyorlardı bizi. Ama en şaşkın kişi bendim, bunu kimse inkar edemezdi. Ağzım açık izliyordum resmen Çağan'ı.

Ve o asla susmuyordu.. Ben bitti sanıyordum ama o devam ediyordu bağırmaya.

"Artık bu korkaklığımı bir kenara bırakıp ondan özür dilediğim gibi söylemek istediğim bir şey de var.." Gözleri benim gözlerimi buldu bu esnada. "Seni seviyorum Rüya.. Çok seviyorum!!" Kalabalıktan bir kaç alkış sesi yükseliyordu. "Rüya, benimle evleni-"

Tam burada olaya müdahale edip Çağan'ın ağzını elimle kapattığımda "Napıyorsun lan?" dedim şok içinde.

"Gaza geldim amk!" dedi elimi çekerken.

Etrafımızdakiler manyak gibi alkışlıyorlardı..

Bu tepkisi beni güldürdüğünde o da güldü hafifçe. "Affettin.." dedi onay ister gibi. "Evet evet, affettin.."

Ne diyebilirdim ki.. Affetmemek gibi bir seçeneğim var mıydı?

Kafa sallayıp "Affettim.." dedim fısıltıyla. Yüzünde büyüyen gülüşü beni de güldürdü.

Sonra etraftakilere dönüp "Evet deddiii!!" diye bağırdı yine. Ruh hastası.. Ne değişik bir adamdı.

"Yapma şunu.." dedim kahkalarıma engel olamayarak. İnsanlar gerçekten bir evlilik teklifi aldığımı sanacaktı.

Kolları bellerimi buldu ve vücudumu vücuduna bastırdı. "Ne yaptım yine?"

Kocaman vücuduna rağmen hareketleri muzır bir çocuk gibiydi. Asla rahat durmuyordu.

Bakışlarımı etrafta gezdirip "Gerçekten evlendiğimizi düşünecekler.." dedim kıkırdayarak. "Bu kadar uçmana gerek yoktu."

"Kanıtla diyen sendin." dedi omuz silkip. Sonra benim gibi etrafta gezdi bakışları. "Hem, düşünebilirler.. Bir sakıncası yok."

"Ama onları kandırdık." dedim dudak büzerek. "Bu kadar günah fazla.."

Sanki hiç günahı yokmuş gibi "Haklısın.." dedi gözlerime bakıp. "Bu kadar insanı kandırmak olmaz. Bir an önce evlenmeliyiz.."

______________________________________

Vay be 100.bölümü yayınlıyom amnzksmzmmsm

Yavru ceylanlarım bana kızıyorsunuz belki reklam yapıyorum diye ama kendi kitabımın reklamı yani napim annzmanzms LÜTFENS GİDİPS OKUYUNSS.. Bakın benim kalemimden, pişman olmazsınız.. "Gece" ve "Ben bu devrin insanı değilim" YORUMLARINIZI BEKLİYORUM ❤️

HAYDİN BB.