Adım Aiden.' Diğer kulaklığımı da çıkartıp başımı adının Aiden olduğunu öğrendiğim çocuğa döndüm. 'Adını sorduğumu hatırlamıyorum.' Onu bozmaya çalışsam bile sırıtmaya devam ediyordu. 'Biliyorum, ama az sonra şu ilerideki tuvalet kabininde ihtiyacın...
Bütün olanları bir süreliğine arkamda bırakıp, kendimi derslerime vermeyi başarmıştım. Bu nedenle sonuçlarım da çok iyi gelmişti. Mezun oluyordum, hatta LSAT'lere bile girip 175 almayı başarmıştım.
Şimdi tek yapmam gereken ise beklemekti. Harvard'ın beni kabul edip etmeyeceğini beklemekti.
Aiden çoktan alınmıştı bile. Derslere fazla girmemesine rağmen notları çok yüksekti. Doğal olarakta okula alınmıştı.
Şimdi bütün sınavları bitirdiğimiz için tekrar gerçeklere dönmem gerekiyordu.
Elimdeki boya fırçasını kenara bırakıp bir kaç adım geriye attım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Babamla karşılaşmamak için elimden geleni yapıyordum, çoğu zaman ise kendimi buraya kapatıp resim yapıyordum.
Onunla yüzleşmekten korkuyordum. Ya Aiden'ın dediği doğru çıkarsa? Ya babam gerçekten bu işlerin içinde olursa? Ne yapacağımı bilmiyordum.
Tabi ki de Boston'a yerleşme konusunu onunla konuşmuştum ve onay da almıştım. Bütün tatil günlerimi burda geçirme şartıyla.
Yani artık herşey kesindi. Yaz tatilimi taşınarak geçirecektim ve açıkcası bu durumdan hiç şikayetci değildim. Çünkü Aiden ile birlikte buradan kurtulmuş olacaktık.
Arkadaşlarımdan ayrılmak zor olacaktı. Tanışalı kısa zaman önce olmasına rağmen çok yakındık. Yine de buradan bir an önce gitmek istiyordum artık.
Odadan çıkıp kendi odama geçtim. Saat sabaha karşı 5di ve ben uyumamıştım. Uyumayı da düşünmüyordum. Harvard'ın cevabı bugün gelmesi gerekiyordu ve herşey bu cevaba bağlıydı. Bu durumda nasıl uyuyabilirdim ki?
Ayrıca bu akşam mezuniyet balomuz da vardı. Sonunda okul da bitmişti ve ne yalan söyleyeyim bunun heycanıda vardı biraz.
Nefesimi dışarıya üfleyerek yatağımın üzerine oturdum. Buraya geldiğim ilk günü hatırlıyordum. Londra'dan kaçmıştım. Annemi, oradaki arkadaşlarımı geride bırakarak kaçmıştım. Bir anda, öyle kimseye hiçbir açıklama yapmadan.
Daha iyi bir hayatım olacağını düşünmüştüm ama Los Angeles'a ayak bastığımdan beri başım beladan kurtulmuyordu.
Umarım bütün bu sorunlar bizi Boston'a takip etmezdi.
Babamın bana bıraktığı projeyi sınavlar başlamadan imzalamıştık ve çalışmalar başlamıştı bile. Logan'dan da kurtulmuştum. Son toplantıdan sonra birdaha rahatsız etmemişti.
Düşüncelerimden çıktığımda saatin yediye geldiğini gördüm. Henüz çok erkendi ama bizimkiler kalkmışlardı bile.
Abby bir kaç saate burada olurdu. Birlikte burada hazırlanmaya karar vermiştik. Bir haftadır başımın etini yemişti. Bu akşam için elbise bulabilmek için galiba burada bütün mağazaları tek tek dolaşmıştık.
